Poezja Anny i dla Anny

Share this...

Facebook

Google

Twitter

Linkedin

W piątkowy wieczór, 15 lutego, w Wieruszowskim Domu Kultury dana nam była niecodzienna możliwość uczestnictwa w wyjątkowej, wspaniałej uczcie duchowej, spotkaniu poetycko – muzycznym zorganizowanym na część Pani Dyrektor WDK Anny Niesobskiej.

Ten wieczór na długo zapadnie w pamięci osób, które przybyły aby posłuchać poezji Anny Niesobskiej, poetki, autorki wielu tekstów piosenek, malarki, na co dzień dyrektor WDK oraz poezji napisanej specjalnie dla Niej przez przyjaciół i znajomych.

Inicjatorem wieczoru poetycko – muzycznego „Poezja Anny i dla Anny” był wieruszowski Klub Poetów, przy współpracy Wieruszowskiego Domu Kultury oraz Stowarzyszenia Edukacji Artystycznej Dzieci i Młodzieży „Nadwrażliwi”.

Była to niewątpliwie manifestacja uczuć dla Pani Dyrektor i docenienie Jej pracy, trudu, wysiłku, pomysłów artystycznych, talentu jaki wniosła w działalność i wystrój Wieruszowskiego Domu Kultury oraz Kawiarenki Artystycznej – miejsca, gdzie panuje niespotykany klimat. Do obydwu tych miejsc garną się ludzie wrażliwi, poeci, twórcy, utalentowana młodzież. Pani Dyrektor z ośrodka kultury w małym miasteczku, jakim jest Wieruszów uczyniła Dom Kultury na miano wielkiego miasta, gdzie wystawiane są nie tylko przedstawienia, przyjeżdżają gwiazdy estrady ze swoimi programami, ale instytucja ta prowadzi działalność na szeroką skalę organizując różne warsztaty, kółka, kursy, nauki śpiewu, gry, tańca i wiele innych rzeczy nie mówiąc już o działalności wieruszowskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. WDK jest miejscem, gdzie odbywają się liczne uroczystości; gminne, powiatowe, szkolne i wiele innych. A wszystko to stworzyła z pomocą kadry pracowniczej Pani Dyrektor Niesobska, osoba doświadczona, która w kulturze pracuje już ponad ćwierć wieku.

Na wieczór poetycko – muzyczny, jaki odbył się w piątek 15 lutego złożyły się występy wspaniałych wykonawców – przyjaciół Pani Dyrektor, m.in. wystąpił; Jacek Telus, Waldemar „Ace” Mleczko, Wielebny Blues – ks. Arkadiusz Wieczorek, wspaniały i kochany Leszek Kopeć oraz nasze wieruszowskie „perełki” ze Studia Piosenki działającego przy WDK: Iza Szczęsna, Weronika Musiał, Tomek Wojtan i Hubert Ceglarek.

Wiersze własne czytała Anna Niesobska, a poezję dla Anny – Pani Jadwiga Tomalkiewicz i Pan Stanisław Winkowski. Twórczość Anny Niesobskiej prezentowana była w wersji multimedialnej, gdzie z utworami przeplatały się fotografie rodzinne, zwłaszcza z ukochanym wnukiem Filipem, ze znanymi osobistościami ze świata estrady, z miejsc, gdzie bywała Pani Dyrektor wraz ze swoimi podopiecznymi a także sesja fotograficzna Wideo Janusz Kania.

Ten wyjątkowy wieczór Pani Ania ofiarowała swoim rodzicom, życząc im powrotu do zdrowia.

Galę prowadził niezastąpiony Witold Pelka, który przeczytał także niezwykle celnie oddający osobowość Pani Anny Niesobskiej list od Pani Renaty Gruchockiej, której stan zdrowia nie pozwolił na uczestnictwo w tym fantastycznym widowisku poetyckim.

„Droga Aniu, to jaka jesteś, jaką ja Ciebie widzę opisałam po mojemu – w wierszach.

Chciałabym skupić się dzisiejszego wieczoru na Tobie w tym miejscu, takim jakim go stworzyłaś. DOM KULTURY W WIERUSZOWIE…KAWIARENKA ARTYSTYCZNA…Nie wystarczą fundusze, żeby mogło powstać tak wyjątkowe miejsce. Przyjazne artystom, oraz zwykłym – niezwykłym ludziom. Każda cegiełka w tej Kawiarence, każdy obraz na ścianie, świeca, światło czy muzyka przedstawia wyjątkowość tego miejsca i pokazuje jaka jesteś. To Twoja wrażliwość, wyczucie piękna, sztuki sprawiły że WDK żyje , że wielu ludzi kultury chce tutaj bywać. Dbasz, walczysz o to, żeby w małym miasteczku nad Prosną, w Wieruszowie kultura wszelkiego rodzaju nie umarła, żeby była dostępna dla mieszkańców tego miasta. Mam wrażenie że nie wszyscy doceniają to co robisz, ile wkładasz w to serca. Nie wszyscy rozumieją, że gdyby przyszedł ktoś inny na Twoje miejsce potrzebowałby wielu lat by poruszać się w kręgu kultury tak jak Ty. To musiałby być ktoś z podobną do Twojej wrażliwością i poczuciem piękna. Drugiej takiej Ani nie ma… Znasz bardzo wielu utalentowanych artystów, którzy chętnie przyjeżdżają do Wieruszowa i z Tobą współpracują, zostawiając cząstkę siebie w tym mieście. To jest coś więcej niż praca. To jest most jaki łączy Ciebie i ludzi, dla których kultura jest ważna. Pomogłaś wielu początkującym pisarzom, poetom, malarzom, muzykom… Promując poprzez festiwale i plenery , spotkania z poezją, piękno tworzenia. Pokazałaś że pomimo braku funduszy na kulturę w tym kraju można i trzeba tworzyć, budując wyspę na której człowiek zabiegany chciałby odpocząć. Ludzie nie są tylko czarno – biali, bywają też ci… kolorowi. Stworzyłaś w WDK klimat w którym sen może się spełniać – dla innych.

Dla siebie masz czasu niewiele, a przecież piszesz piękne teksty opatrzone muzyką. To dzięki Tobie chciałam wrócić do Wieruszowa, zdumiona i szczęśliwa jak wielu artystów, poetów, malarzy, muzyków, pisarzy, tutaj chce być. Droga Aniu, chciałabym Ci życzyć, byś była doceniana, ponieważ robisz dla tego miasta bardzo wiele. Chciałabym byś była otoczona ludźmi, którzy rozumieją znaczenie tego co robisz, ludzką życzliwością i miłością. Jesteś wyjątkowa i wszyscy ci, którzy chcą tutaj marzyć, dobrze o tym wiedzą. Nie wystarczy być Animatorem Kultury, samemu trzeba mieć duszę artysty żeby takie miejsce jak to mogło powstać.

Życzę Ci siły,

W pokonywaniu trudów

Niełatwego na dziś zawodu

Animatora Kultury,

Ludzkiej życzliwości i zrozumienia

W tworzeniu piękna.

Zasługujesz na szacunek i dobroć,

Ponieważ przez całe lata

Pomagasz i służysz innym,

Pokazując że świat

Nie musi być tylko czarno – biały.

Wydobywasz koloryt z serca

Oraz tworzysz tęczę barw,

Które łączą, mniej lub bardziej

WRAŻLIWYCH.”- tak pięknie i trafnie napisała Pani Renia Gruchocka.

Artystom akompaniował kompozytor Jarosław Strzała, a wśród licznej publiczności nie zabrakło Burmistrza Wieruszowa Pana Bogdana Nawrockiego, radnego Rady Miejskiej Stanisława Przysiewka, Pani starosty wieruszowskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku Małgorzaty Hącia, członków wieruszowskiego  Klubu Poetów, przyjaciół i znajomych Anny Niesobskiej oraz przedstawicieli Ilustrowanego Tygodnika Powiatowego. Były kwiaty, upominki, podziękowania, życzenia oraz moc  wzruszeń i niezapomnianych wrażeń.

Poniżej prezentujemy niektóre z wierszy, które  Pani Renia Gruchocka ofiarowala  Pani Dyrektor. Żałujemy bardzo, że choroba nie pozwoliła Jej być z nami i osobiście je odczytać.

JAKA ONA JEST, TA ANIA…

* Jaka Ona jest…

Ta Anna

Opatulona w obłoki

Owinięta w marzenia

Zbudowana z nadziei

W ludzkie wyżyny

Miłosne uniesienia

Jaka Ona jest…

Z pokruszonym sercem

By każdemu starczyło

Wyciągniętej dłoni

Tu uśmiechem pogłaszcze

Tutaj łzę uroni

Nad cudzym, twoim życiem

Pomilczy w zmęczeniu

Kiedy deszcz smaga

Krzykliwym językiem

Nieznośnym uderzeniem

W serce rozdarte z miłości

W niej rodzą się pytania

Czy zrozumiałym jest

Ten zmysł zrodzony z duszy…

Koronkowa jest, utkana z poezji

Koronkowo nad światem płynie

W wiersze, w piosenki, w ludzi

I tylko czasem nie zdolna pojąć

Że bywają kamienie raniące serce

Że trzeba zmienić się w skałę by żyć.

*Lubię nas

Nasze zamyślenia

Zamglenia, obłoki

Szumne pomysły

DLA WYBRANYCH

Równie rozmarzonych

Unoszących się nad ziemią

Takich, którym wiatr łaskawszy

Trawa miękko pachnie zielenią

Serce śpiewa anielskie hosanny

Niektórym tylko dzwonią słowa

Poukładane jak puzzle

Na twardej powierzchni życia

Lubię nas, w czasie bezkresnym

Od niepamiętnych spotkań

PO ZAWSZE

Anna Świegot

Foto: Eugeniusz Tomaszek