Aniołowie – nasi ważni pomocnicy.
Przypadające 29 IX Święto Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała oraz przypadające 2 X wspomnienie Aniołów Stróżów, skłania nas do refleksji nad tymi stworzeniami duchowymi posłanymi przez Boga nam do pomocy. Jeden z moich ulubionych autorów z dziedziny duchowości Anselm Grun w swojej książce o aniołach przypisuje aniołom różnorodne pozytywne oddziaływanie na człowieka. Kryje się za tym wiara, że Bóg posyła konkretnych aniołów jeśli go o to poprosimy, aby oni wnieśli w nasze życie konkretne pozytywne wartości, których potrzebujemy.
Jednym z nich jest Anioł Pokoju. Jest on bardzo ważny, gdyż za pokojem tęsknimy wszyscy. Jednak często nie odnajdujemy drogi, prowadzącej do pokoju. Potrzebujemy wtedy Anioła Pokoju, który wprowadzi nas w tajemnice pokoju, który nas, niespokojnych ludzi, uspokoi i podaruje pokój wewnętrzny oraz zewnętrzny. Pokój nie jest czymś, co dałoby się wykonać, lecz zawsze jest podarunkiem, z którym człowiek musi obchodzić się w sposób odpowiedzialny. Kiedy towarzyszy nam Anioł Pokoju i ofiarowuje naszemu życiu zadowolenie i pojednanie, wtedy również my możemy się stać dla innych ludzi Aniołami Pokoju. Jezus nazywa błogosławionymi tych, którzy wprowadzają pokój, którzy na tym świecie stali się Aniołami Pokoju. Nie możemy zapomnieć o ważnym aspekcie pokoju. Należy wzajemnie ze sobą rozmawiać, by mógł zrodzić się pokój. Człowiek, który tłumi swoje uczucia, może wprawdzie zachować zewnętrzny pokój, jednak jego stłumione agresje kiedyś powrócą i zagrożą zewnętrznemu pokojowi. Uczucia, które nie zostały uzewnętrznione, blokują nas i oddzielają nas wzajemnie od siebie. Pokój wymaga więc pracy i wysiłku. Potrzebuje też klarowności.
Pokój możliwy jest tylko wtedy, gdy człowiek słyszy człowieka, gdy się mu przysłuchuje, gdy we wzajemnym nasłuchiwaniu powstaje kompromis, dzięki któremu wszyscy mogą zgodnie żyć. Nie istnieje nigdy idealny pokój, lecz zawsze tylko pokój relatywny pomiędzy człowiekiem a człowiekiem, pomiędzy grupą albo pomiędzy dwiema grupami. Oprócz pokoju pomiędzy ludźmi mówimy również o pokoju wewnętrznym, o pokoju duszy. Chodzi tu o to, że ochraniamy wewnętrzną przestrzeń naszej duszy i nie pozwalamy wtargnąć do niej przeciwnikom naszej duszy.
Pismo święte uczy, że człowiek sam z siebie nie jest zdolny do pokoju z samym sobą, ze stworzeniem i z ludźmi. Dlatego też musi interweniować sam Bóg. Posyła swojego Syna, Jezusa Chrystusa, niosącego pokój. Święty Łukasz Ewangelista, opisuje Jezusa jako kogoś, kto przynosi całemu światu pokój inaczej niż cesarz pokoju August: bez broni, sam, dzięki swojej miłości. Gdy się narodził, aniołowie ogłosili światu pokój na ziemi. Aniołowie otwierają nasze oczy na pokój, jakiego my sami nie stwarzamy.
Aniołowie nie tylko ogłaszają pokój, lecz również przynoszą nam pokój. Sztuka często przedstawiała na mostach i placach Anioła Pokoju. Jego zadaniem była ochrona miasta lub kraju i zapewnienie tam pokoju. Anioł pokoju jest odpowiedzialny nie tylko za kraj, lecz troszczy się również o twój wewnętrzny pokój. On pragnie ustrzec cię przed zawarciem złego pokoju, taniego kompromisu. Anioł Pokoju pragnie otworzyć twoje oczy na prawdę, że pokój możliwy jest tylko tam, gdzie wszyscy mogą w odpowiedni sposób dojść do głosu oraz gdzie uwzględniane są ich słuszne potrzeby. Pokój, który owocuje, niesie ze sobą rachunek prawdy. Nie zna zwycięzców i zwyciężonych. Anioł Pokoju pragnie, byś sam ze sobą żył w zgodzie. Pragnie stworzyć pokój dla wszystkich ludzi; pokój, który oznacza jednocześnie harmonię, dobre samopoczucie, zadowolenie, wolność, miłość i szczęście.
Życzę nam wszystkim, abyśmy otworzyli się na działanie Anioła Pokoju, aby on napełnił nasze serca prawdziwym pokojem, stwarzającym przestrzeń miłości i wolności; przestrzeń dobrobytu i dobrego samopoczucia, w której żyjemy w harmonii z sobą samym i z całym stworzeniem; przestrzeń, w której już teraz brzmi coś z harmonii raju.
o. Krzysztof
Wersja elektroniczna gazety
