Dziś, 1 marca, obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Dzień ten jest poświęcony Polakom, którzy po drugiej wojnie światowej walczyli z sowietyzacją naszego kraju.
Dlaczego uczestnicy ruchu partyzanckiego po II wojnie światowej nazywani są „żołnierzami wyklętymi”? Określenie to po raz pierwszy zostało użyte w roku 1993, w tytule wystawy poświęconej antykomunistycznemu podziemiu zbrojnemu po 1944 roku, a której organizatorem była Liga Republikańska przy Uniwersytecie Warszawskim. Autorem wystawy był Leszek Żebrowski – historyk i działacz społeczno – polityczny, a nazwa „żołnierze wykleci odnosiła się do listu, który otrzymała pewna wdowa po wykonaniu wyroku męża – żołnierza podziemia.
Dowódca jednostki wojskowej napisał w tym liście (cytat z Wikipedii) – „wieczna hańba i nienawiść naszych żołnierzy i oficerów towarzyszy mu i poza grób. Każdy, kto czuje w sobie polską krew, przeklina go – niech więc wyrzeknie się go własna jego żona i dziecko”. Termin „żołnierze wyklęci” upowszechnił Jerzy Śląski – dziennikarz i pisarz, autor opracowań dotyczących II wojny światowej i powojennego podziemia. niepodległościowego, który opublikował swoją książkę własnie pod takim tytułem. Warto przypomnieć, że w walkach podziemia z ówczesną władzą zginęło ok. 15 tys. ludzi, w tym ok. 7 tys. członków podziemia. Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych ustanowił Parlament w roku 2011.
W całym kraju 1 marca oddajemy hołd Żołnierzom Wyklętym – członkom antykomunistycznego podziemia. Żołnierze ci walczyli po zakończeniu II wojny światowej w obronie niepodległego Państwa Polskiego, z bronią w ręku, kryjąc się po lasach przeciwstawiali się sowieckiej agresji i narzuconemu komunistycznemu reżimowi.
Instytut Pamięci Narodowej od wielu lat w całej Polsce prowadzi poszukiwania zarówno żyjących członków walczącego podziemia, jak i miejsc pochówku ofiar komunistycznego. terroru.
Nasza redakcja od lat utrzymuje kontakt z Panią Ireną Taras – Nawrocką, pseudonim „Krysia” – żołnierzem oddziału Franciszka Olszówki „Otta”, jedną z niewielu już żyjących bohaterów tamtego okresu.
Dziś, w tym jakże ważnym dniu przekazujemy Pani Irenie serdeczne podziękowania, pozdrowienia i życzenia zdrowia i długich lat życia, by świadectwo tamtych dni mogła przekazać przyszłemu pokoleniu.
Przypomnijmy rozmowę z Panią Ireną. Zapraszamy do obejrzenia materiału filmowego.
Wersja elektroniczna gazety
