W piątkowy wieczór 3 lipca uczniowie z Publicznej Szkoły Podstawowej w Żdżarach mogli uczestniczyć w nocnych zajęciach związanych z astronomią.
Głównym powodem obserwacji nieba było bardzo rzadkie zjawisko koniunkcji Jowisza i Wenus – wprawdzie kumulacja przypadła na 30 czerwca, ale nadal tuż po zachodzie słońca widać dwa bardzo jasne ciała. Tak bliskie zbliżenie ostatni raz było dwa tysiące lat temu (niektórzy naukowcy przypuszczają, że to zjawisko było widziane jako Gwiazda Betlejemska) i raczej kolejnego nie będziemy mieli okazji oglądać.
Wcześniej obserwowaliśmy kolejne fazy zachodu Słońca, a pogoda sprzyjała. Bezchmurne niebo i czerwono-pomarańczowy zachód. A Słońce znikające za horyzontem wytwarzało poświatę, otoczkę – z biegiem czasu przybierającą barwy ciemniejsze: granatu, szarości i czerni. Ale właśnie wtedy, nieco na lewo od miejsca zachodu Słońca ujrzeliśmy, początkowo Wenus i po chwili Jowisz, nieco już oddalony – bardziej na prawo.
W tym momencie lekki podmuch wiatru i upragnione ochłodzenie. W oddali było słychać sroki, a nad nami latały roje chrabąszczy, co jakiś czas lądowały również na nas. Udaliśmy się na dalszą wędrówkę, na pobliskie wzniesienie – bo już zbliżała się godzina 21.40, czyli wschód Księżyca. Nad polem i pomiędzy drzewami wynurzał się krwisty Księżyc. Z upływającym czasem zmieniał barwę na lekko żółtą i białawą. A my wędrowaliśmy, obserwując nocne Żdżary i zabudowania w ostatnich brzaskach po znikającym dniu. Gdy dotarliśmy do szkoły mogliśmy już obserwować w pełnej krasie Księżyc (99%), widoczność była idealna. Za pomocą zwykłych lornetek można było podziwiać góry księżycowe i ogromne kratery. A nocne niebo ukazywało coraz więcej ciał niebieskich.
Piotr Zawada
Wersja elektroniczna gazety
