Przy Prośnie jest zbudowane,
Jako gród było drewniane,
Architektura po wiekach się zmieniła,
Cegła skutecznie drewno zastąpiła.
Wierusze zakon paulinów sprowadzili,
Jemu materialny byt zapewnili.
Byli to bardzo dzielni rycerze,
Króla Jagiełłę popierali szczerze.
Mieszczanie wiary Ojców przestrzegali,
Od Szwedów wiele krzywd doznali,
Zabory w 1815 roku miasto podzielili,
Na Prośnie granicę państwową ustalili.
Władza carska Wieruszów ukarała,
Prawa miejskie miastu zabrała,
Wieruszowianie dzielnie to znosili,
Przed rusyfikacją się bronili.
Wojska rosyjskie w mieście stały,
Ruch graniczny do Prus kontrolowały,
Odważni mieszkańcy granice przekraczali,
Ponieważ lepszych zarobków poszukali.
Polska wolność w 1918 roku odzyskała,
Dusza narodu jakby zmartwychwstała,
Miastu prawa utracone przywrócono,
Zarządzenia zaborców zaraz zniesiono.
Nasze miasto bardzo się rozbudowało,
Siedzibą starostwa nawet pozostało,
Maturzyści na studia wyjeżdżają,
Z tytułami do Wieruszowa powracają.
Autor Stanisław Skiba
Wrocław, dnia 04.10. 2015 roku
Wersja elektroniczna gazety
