Wniebowstąpienie Najświętszej Marii Panny potocznie zwane świętem Matki Boskiej Zielnej. Wniebowzięcie – według teologii chrześcijańskiej to zabranie osoby świętej przez Boga do nieba za życia lub po śmierci wraz z ciałem i duszą. Jak głosi legenda „po śmierci Najświętszej Marii Panny apostołowie trzeciego dnia ciała jej w grobie nie znaleźli, tylko same zioła i kwiaty”. I dlatego w dniu Matki Boskiej Zielnej, patronki ziemi i roślinności, w podziękowaniu za opiekę święcono niemal wszystko co w tym czasie kwitnie i owocuje. 15 sierpnia obchodzimy Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny – wzięcie do nieba wraz z ciałem i duszą NMP. Maryja z Nazaretu była matką Jezusa Chrystusa, (ur. przed 20 p.n.e. w Jerozolimie lub Seforis, zm. po 30 n.e. według tradycji w Efezie) – matka Jezusa Chrystusa, żona Józefa z Nazaretu, jedna z głównych osób w wierze wielu wyznań chrześcijańskich, znana także w innych religiach
Przekonanie wiernych, że Maryja po śmierci została wraz z ciałem i duszą wzięta do nieba, potwierdził 67 lat temu swoją decyzją papież Pius XII i ogłosił dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. Papież Pius XII ustanawiając dogmat, nie wspomina o śmierci, a jedynie o chwalebnym uwielbieniu ciała Maryi i jego Wniebowzięciu. Kościół nie rozstrzygnął zatem, czy Maryja umarła i potem została wzięta do nieba z ciałem i duszą, czy też przeszła do chwały nieba, nie umierając, lecz „zasypiając”.
Święto Wniebowzięcia zalicza się do najstarszych na ziemiach polskich uroczystości maryjnych. We wniebowzięciu pierwsza dostąpiła jej Maryja, która była doskonale zjednoczona ze swoim Synem w Jego uniżeniu. Dlatego uwielbiony Chrystus wywyższył swoją Matkę jako pierwowzór ubogich. Ona sama jakby to przeczuwa, kiedy w swej prorockiej pieśni zapowiada: błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia (Łk 1, 48b). Cieszyli się wszyscy. A więc i Maryja się cieszyła, że Jej Syn poszedł królować w Niebie. A jednak jak przedtem było Jej smutno za Jezusem, tak teraz od pierwszej chwili Jego Wniebowstąpienia tęsknota za Nim powstała w Jej sercu, która miała trwać 12-15 lat. Przez te lata potrzebna była na ziemi Apostołom i Kościołowi.
Pierwsza wzmianka historyczna o odejściu Matki Bożej została przedstawiona w VI wieku przez biskupa Jana ze Scytopolis, pochodzącego z Palestyny. Duchowny pisze, że Maryja wraz z ciałem, została wzięta do nieba, aby być pośredniczką ludzi. Z apokryfów, czyli z pism pochodzących z pierwszych wieków chrześcijaństwa, dowiadujemy się, że św. Jan zamieszkał z Maryją przy Wieczerniku. Tam też Matka Boża miała zakończyć swoje ziemskie życie. Następnie została pochowana w grobie u podnóża Getsemani w Jerozolimie, skąd została wzięta do nieba.
Kościół Grobu Najświętszej Marii Panny – świątynia chrześcijańska zlokalizowana w dolinie Cedronu między Wzgórzem Świątynnym a Górą Oliwną w Jerozolimie. Zgodnie z tradycją w kościele tym znajduje się grób Marii z Nazaretu, matki Jezusa.
Najczęściej przywoływanym symbolem Niepokalanej Dziewicy i Jej przeczystego Oblubieńca jest bez wątpienia lilia. Spośród około stu dwudziestu gatunków kwiatów z rodziny liliowatych to właśnie lilium candidum — lilia biała — jest odmianą rodzimą dla Ziemi Świętej.
Godność Jej Boskiego Macierzyństwa wynosi Ją ponad wszystkie stworzenia, czyni Ją Królową aniołów i wszystkich Świętych, Królową nieba i ziemi. Królewskość Maryi jest więc pośrednia.
Wersja elektroniczna gazety
