Teren bezpośrednio przyległy do kościoła parafii Lututów p.w. św. Piotra i Pawła ograniczony stylowym ogrodzeniem. Lewa jego część patrząc od strony bramy wejściowej. Niewielkie wzniesienie pokryte gęstym nisko skoszonym trawnikiem.
Tuż przy krawędzi utwardzonej komunikacji ciągu pieszego w otoku kościoła. Miejsca umieszczenia numerów stacji drogi krzyżowej wkomponowanej symetrycznie w istniejący podział ścian ponad stuletniego kościoła, i zarazem tuż przy krzyżu misyjnym. Po przeciwnej stronie ciągu komunikacji róg kościoła – wieża mauretańska. Miejsce istniejącej Izby Pamięci Ziemi Lututowskiej. To tu umieszczono kamienne – symbole pamięci pomordowanych mieszkańców Ziemi Lututowskiej. Ofiar Zbrodni Katyńskiej na terenie państwa komunistycznego, istniejącego historycznie od 1922 do 1991 roku.
W artykule Ilustrowanego Tygodnika Powiatowego „Zostali zamordowani, lecz pamięć o nich żyć będzie” zostali przypomniani ci którzy oddali życie w obronie państwa polskiego.
Ppor. MARIAN GWIAZDOWSKI, ur. 25 sierpnia 1912 r. w Niemojewie. Gimnazjum ukończył w Lututowie. Był nauczycielem w Publicznej Szkole Powszechnej w Telemachach na Polesiu. W 1939 r. został zmobilizowany do Wojsk Ochrony Pogranicza. W wigilię w grudniu 1939 r. został aresztowany przez NKWD. Osadzony został w twierdzy w Brześciu Litewskim. W lutym 1940 r. jako jeniec został wywieziony w kierunku wschodnim. Zastrzelony przez sowietów jako oficer Wojska Polskiego.
St. przodownik Policji Państwowej WALENTY KUBASIEWICZ, ur. w 1898 r. w Lututowie. Był funkcjonariuszem Komendy Wojewódzkiej w Łucku. Zamordowany został w 1940 r. w miejscu dotychczas nieustalonym. Figuruje na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej.
Ppor. MARIAN BARANOWSKI, ur. 7 maja 1912 r. w Naramicach. Był nauczycielem, a zarazem kierownikiem Publicznej Szkoły Powszechnej w Popielinie w latach 1935-1938. Zmobilizowany został w 1939 r. Dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzony został w obozie w Kozielsku. Zamordowany wiosną 1940 r. w Katyniu.
Rotmistrz kawalerii EMIL PENNO, ur. 19 września 1900 r. w Tomiszewie, pow. słupecki. Pracował jako administrator majątku Ciemniewskich w Świątkowicach. Zmobilizowany w roku 1939. Do niewoli sowieckiej dostał się na ziemiach wschodnich Rzeczypospolitej. Osadzony został w obozie w Starobielsku i wiosną 1940 r. zamordowany w Charkowie.
St. posterunkowy ANTONI SOŁTYSIAK, ur. 25 lipca 1882 r. w Bolkowie. Od 16 marca 1937 r. pełnił funkcję komendanta Posterunku Policji Państwowej W Lututowie. Do niewoli sowieckiej dostał się na wschodnich terenach Polski. Osadzony został w obozie w Ostaszkowie. Wiosną 1940 r. został zamordowany w siedzibie Zarządu Obwodowego NKWD w Kalininie. Pochowany został w Miednoje.
Por. FRANCISZEK SUŁKOWSKI, ur. 16 czerwca 1900 r. w Piaskach Lututowskich. Pracował w Sieradzu jako mierniczy przysięgły. W 1939 r. został zmobilizowany do 31 Pułku Strzelców Kaniowskich w Sieradzu. Do niewoli sowieckiej dostał się na wschodnich ziemiach Polski. Przewieziony został do obozu w Kozielsku. Zginął w Katyniu wiosną 1940 r.
Prace zostały ukoronowane osadzeniem tablicy pamiątkowej z napisem „PAMIĘCI OFIAR ZBRODNI KATYŃSKIEJ A.D. 2020”
Obecna lokalizacja kamiennych symboli pamięci pomordowanych utworzyła miejsce zasłużonych w linii alejki otoczenia kościoła. Wymienionych na licu kamiennego symbolu pamięci łączyło jedno – odwaga, działanie w imię prawdy i wolności oraz słusznej sprawie. Łączył ich również nieludzki los u schyłku młodego życia i taki sam koniec, a imię jego śmierć. Oddali życie za własne przekonania z myślą o wolnej Polsce w chwili ich mordu.
Wersja elektroniczna gazety
