![](http://powiatowy.pl/wpprod/wp-content/uploads/2024/10/madpak-pazdziernik-2024.gif"")
„Naród, który się oburza ma prawo do nadziei, ale biada temu, który gnije w milczeniu.”
„Polacy albowiem używają powiedzenia nie ma co mówić wtedy, gdy jest bardzo wiele do mówienia.”
„Głosem narodu jest harmonia ojczysta, mieczem – jedność i zgoda, celem – prawda.”
24 września 1821 roku urodził się Cyprian Kamil Norwid. Uznawany za najwybitniejszego spadkobiercę romantyzmu i namiętnego krytyka. Był wybitnym poetą, twórcą poematów i dramaturgiem. Jego poezja jest trudna, intelektualna, aforystyczna, pozbawiona opisowości. Operuje skrótem, szczegółem, metaforą, stosuje zróżnicowaną nieregularną wersyfikację dla podkreślenia puenty. Był samotnikiem, kontakty z otoczeniem utrudniały mu dodatkowo postępujące kłopoty ze słuchem. Niewielkie grono osób z najbliższego otoczenia potrafiło dostrzec jego intelektualną i artystyczną oryginalność. Młodość spędził w Warszawie. Utrzymywał przyjacielskie stosunki z Zygmuntem Krasińskim, a po przyjeździe do Paryża z wybitnymi przedstawicielami Polskiej emigracji tj. Fryderyk Chopin i Juliusz Słowacki.
Większość swojego życia spędził za granicą, żyjąc w nędzy i utrzymując się z prac dorywczych. Jego twórczość została zapomniana po jego śmierci. Przypomniana w okresie Młodej Polski za sprawą m.in. Władysława Reymonta. Zawód miłosny i brak środków do życia spowodowały, że szukał szczęścia w świecie…, nieustające kłopoty finansowe i pogłębiająca się głuchota spowodowały, że w 1877 r. zamieszkał w Zakładzie św. Kazimierza, przytułku dla ubogich Polskich weteranów i sierot, gdzie spędził resztę życia. Pochowany został na cmentarzu w Ivry, niedaleko zakładu, w 1888 r. jego zwłoki zostały przeniesione na Polski cmentarz w Mortmorency i pogrzebane w zbiorowej mogile.
fot. wrzesień 2024 r. wieś Laskowo-Głuchy (dom, w którym urodził się i przeżył lata młodzieńcze Norwid). W Warszawie mieszkał przy ulicy Leszno (obecnie fragment Al. „Solidarności”), fakt ten upamiętnia tablica wmurowana w ścianę zbudowanego po II Wojnie Światowej bloku o numerze 72, na której widnieje napis: „Tu mieszkał w 1836 r. Cyprian Norwid” i cytat; „O! Ty młodości mej stolico z bruku twego radbym mieć kamień na którym krew i łza nie świecą !”, Leszno, 1875 r., Konrad Brandel, Mazowiecka Biblioteka Cyfrowa.
Wersja elektroniczna gazety
