O rodzie Żłobińskich z Lasek pisałem na łamach 15/16 numeru Ilustrowanego Tygodnika Powiatowego z dnia 10 kwietnia w artykule poświęconym Arturowi Żłobińskiemu. Jadwiga, siostra Artura, urodziła się 26 listopada 1942 r. w Kuźnicy Słupskiej. Po wojnie Żłobińscy zamieszkali w nowo wybudowanym domu w Laskach i zajmowali się rolnictwem. Jadwiga, po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Laskach, w roku 1956 i Liceum Ogólnokształcącego w Kępnie w 1960, podjęła od 1 września tegoż roku pracę nauczycielki (niewykwalifikowanej) w Siemianicach koło Kępna. Tutaj poznała swojego przyszłego męża, pracownika naukowego w Stacji Doświadczalnej w Siemianicach, organizacyjnie należącej do Katedry Ochrony Lasu Akademii Rolniczej w Poznaniu, mgr. Stanisława Bałazego. Dnia 6 kwietnia 1963 zawarli związek małżeński.
Jadwiga rok później ukończyła Studium Nauczycielskie dla Pracujących w Opolu (kierunek geografia i wychowanie fizyczne). Od 1 września 1967 aż do emerytury w 1999 r. pracowała w Szkole Podstawowej Nr 1 im. Adama Mickiewicza w Puszczykowie. W 1981 na Wydziale Nauk Społecznych UAM w Poznaniu uzyskała tytuł magistra. Już na emeryturze, od 2 listopada 1999 r. pracowała w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej przy Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Puszczykowie, prowadząc zajęcia logopedyczne w Szkołach Podstawowych Nr 1 i 2 oraz w Przedszkolach Nr 1 i 3 w Puszczykowie. W latach 2004/2005 prowadziła zajęcia wspomagające naukę języka polskiego w Gimnazjum Nr 1 w Puszczykowie. Jest nadal aktywnym pedagogiem i jako wolontariuszka służy pomocą osobom z trudnościami w mowie i pisaniu.
W 1979 r. za osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej otrzymała nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania, a w 1981 odznaczono ją Złotym Krzyżem Zasługi. W 1987 r. otrzymała nagrodę Kuratora Oświaty i Wychowania pierwszego stopnia za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej, między innymi za to, że w badaniach wyników nauczania jej uczniowie uzyskali pierwszą lokatę w województwie poznańskim. Ukoronowaniem było przyznanie jej przez Ministerstwo Edukacji Narodowej w roku 1990 Medalu Komisji Edukacji Narodowe.
Jadwiga stworzyła w rodzinie idealne warunki dla pracy naukowej swojemu mężowi. Jest on wybitnym specjalistą w dziedzinie biologicznego zwalczania szkodników upraw rolnych i lasów. Głównym kręgiem jego zainteresowań były i nadal pozostają pasożyty, drapieżcy oraz grzyby powodujące choroby szkodliwych bezkręgowców. Stanisław Bałazy urodził się 8 stycznia 1937 r. w Tarnówce, woj. tarnopolskie. Studia na Wydziale Leśnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu ukończył w roku1959 i tam też w 1965 r. doktoryzował się. Dysertację habilitacyjną w Instytucie Biologii Stosowanej WSR obronił w 1972 r. W 1990 r. otrzymał tytuł profesorski. Polski Instytut Biograficzny „Mastermedia” w 2006 r. w „Złotej Księdze Nauki Polskiej – Naukowcy Zjednoczonej Europy”, odnotował jego dorobek naukowy liczący 3 książki, 240 publikacji, trzech wypromowanych doktorów nauk. Od 2006 do2013 r. opublikował w krajowych i międzynarodowych pismach naukowych łącznie około 100 prac i artykułów oraz był współ-redaktorem 15 wydawnictw książkowych.
Od 1991 do 2004 r. był zastępcą dyrektora Zakładu Badań Środowiska Rolniczego i Leśnego PAN w Poznaniu. Aktualnie jest pełnoetatowym pracownikiem naukowym Instytutu Środowiska Rolniczego i Leśnego PAN i aktywnie wprowadza swoją wnuczkę Martę Łukasiewicz- studentkę architektury krajobrazu i ochrony środowiska – w zagadnienia związane z zastosowaniem wiedzy biologicznej i ekologicznej w praktyce. W latach 1992-2004 był członkiem Państwowej Rady Ochrony Przyrody. W tym samym czasie był członkiem Rady Naukowej Wielkopolskiego Parku Narodowego. O jego aktywności publicystycznej świadczy też to, że od 1980 r. zasiada w pięciu redakcjach pism naukowych. Prof. Stanisław Bałazy przez cały okres swojej naukowej pracy związany jest z Zakładem Doświadczalnym i Dydaktycznym w Siemianicach i w Laskach.
Jego dorobek naukowy i zasługi wychowawczo-dydaktyczne doceniono licznymi wyróżnieniami. W 1960 r., otrzymał Medal 40-lecia Studiów Rolniczych i Leśnych w Poznaniu. W 1975 otrzymał Srebrny, a w 1987 r. Złoty Krzyż Zasługi. W 1992 odznaczono go Krzyżem Kawalerskim, a w 2004 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Prof. Stanisław Bałazy jest uczonym klasy światowej i przez Siemianice, i Laski przypisany jest Ziemi Kępińskiej. Jest miłośnikiem kultury antycznej i interesuje się starożytnymi akcentami greckimi w poezji polskiego romantyzmu. Znany jest ze swoich doświadczeń i znawstwa sztuki kulinarnej.
Jadwiga i Stanisław tworzą życzliwą, pomagającą innym w potrzebie rodzinę. Jeden z absolwentów Szkoły Podstawowej Nr 1 , Tomasz Jerzy Pawłowski – zdobywca prestiżowej europejskiej nagrody „Gold Player Theatre” w kategorii „Piosenka Autorska”, o swojej wychowawczyni szkolnej napisał: „Pamiętam dobro bijące z Pani Bałazy”. To dobro jest odbiciem „DOBRA” otrzymanego z rodzinnego domu oraz od współmieszkańców rodzinnej wsi – Laski koło Kępna.
Od 1 sierpnia 2012 r. proboszczem parafii w Puszczykowie jest ks. Roman Poźniak z Kępna. Podczas kolędy po powitaniu pani domu pochwaliła się, że pochodzi z „Losek”. Ksiądz jednak dokonał poprawki i powiedział: ,,Pani pochodzi z Lousek”. Dla kogoś kto jest daleko od rodzinnych stron, gwara przodków jest najpiękniejszą mową i wywołuje wielkie wzruszenie.
Państwo Jadwiga i Stanisław doczekali się trojga dzieci, które obdarzyły ich piątką wnucząt.
dr Kazimierz Krawiarz
Wersja elektroniczna gazety
