Gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych
Profilaktyka anty-alkolowa jest jednym z najważniejszych elementów polityki społecznej samorządu gminnego. Do władz lokalnych należy m.in. udzielanie zezwoleń na prowadzenie sprzedaży napojów alkoholowych.
Uzyskiwane z tego tytułu opłaty administracyjne zasilają tzw. fundusz korkowy (kapslowy), który powinien służyć finansowaniu zadań z zakresu przeciwdziałania alkoholizmowi. Ważnym elementem gminnego systemu polityki antyalkoholowej są komisje rozwiązywania problemów alkoholowych.
Zgodnie z przepisami ustawy o przeciwdziałaniu alkoholizmowi i wychowaniu w trzeźwości, gminne komisje są powoływane zarządzeniem wójta (burmistrza, prezydenta miasta). W ustawie brakuje wskazania liczby członków, nie uregulowano także kwestii ich wynagrodzenia. Członkami komisji powinny być osoby „przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych” (art. 4(1) ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu alkoholizmowi i wychowaniu w trzeźwości). Ustawa nie precyzuje, czy mają to być przedstawiciele organizacji pozarządowych, instytucji ochrony zdrowia czy ekspertów oraz czy powinni się legitymować jakimikolwiek certyfikatami czy poświadczeniami owego „przeszkolenia w zakresie profilaktyki i rozwiązaywania problemów alkoholowych”. Decyzja o liczbie członków, sposobie ich wyboru oraz ostatecznym składzie personalnym komisji należy wyłącznie do wójta (burmistrza, prezydenta miasta).
Kompetencje komisji są ograniczone, ale istotne. Z praktycznego punktu widzenia jej najważniejszym zadaniem jest opiniowanie wniosków o zezwolenie na sprzedaż produktów alkoholowych. Uzyskanie pozytywnej opinii komisji jest warunkiem koniecznym otrzymania zezwolenia. Komisja sprawdza wnioski pod kątem zgodności z uchwałą rady gminy w sprawie zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych oraz uchwałą ustalającą maksymalną liczbę punktów sprzedaży alkoholu. Ponadto, komisja kieruje na badanie przez biegłego osoby, które „w związku z nadużywaniem alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchylają się od pracy albo systematycznie zakłócają spokój lub porządek publiczny”. Jeżeli biegły stwierdził w przypadku takiej osoby uzależnienie od alkoholu, komisja może skierować do sądu wniosek o skierowanie tej osoby na leczenie odwykowe. Komisja dysponuje zatem bardzo poważnymi kompetencjami o niemal władczym charakterze.
Na podstawie opracowania dr Dawida Sześciło
Wersja elektroniczna gazety
