Dnia 2 marca 2020 roku pisze do mnie znajomy ks. Piotr Szkudlarek: „W tym roku przypada 100. rocznica kanonizacji św. Małgorzaty Marii Alacoque oraz 100. rocznica zawierzenia losów naszej ojczyzny Najświętszemu Sercu Pana Jezusa”.
Miało to miejsce 27 lipca 1920 roku na Jasnej Górze w czasie, gdy bolszewicy stali u wrót Warszawy. W związku z tym aktem oddania papież Benedykt XV przysłał list, w którym napisał: „Nic stosowniejszego nie mogliście podjąć celem naprawienia zła naszych czasów, jak ulegając zachętom papieskim ojczyznę Waszą poświęcić Najświętszemu Sercu Jezusowemu i Jego kult święty w narodzie rozszerzać coraz więcej i więcej”. Wcześniej, bo w 1899 roku papież Leon XIII poświęcił Najświętszemu Sercu całą ludzkość.”
Wszystko, co wyrażają te słowa to świadectwo naszej historii i mają bezpośredni związek z codziennym życiem ludzi zamieszkujących ten teren, ich siłę, odwagę, charakter i wiarę w silną wolną niepodległą Ojczyznę. Wartości te wyrażano widocznymi w przestrzeni ich otoczenia symbolami nieprzeciętnej wielkości i kunsztem ich wykonania.
Józef Piłsudski Naczelnik Państwa, Dowódca Wojsk Polskich II Rzeczypospolitej, okresu Cudu nad Wisłą powiedział: „Naród, który nie szanuje swojej przeszłości nie zasługuje na szacunek teraźniejszości i nie ma prawa do przyszłości.”
Determinacja, odwaga żołnierzy biorących udział w Bitwie Warszawskiej, zwanej Cudem nad Wisłą, ich zwycięstwo i pokonanie sił bolszewickich utrwaliło na kolejne lata wolność i niepodległość naszej Ojczyzny.
W 100. rocznicę kanonizacji Św. Małgorzaty Marii Alacoque, francuskiej propagatorki nabożeństwa ku czci Najświętszego Serca Jezusowego oraz 100. rocznicę Cudu nad Wisłą możemy śmiało powiedzieć, że społeczeństwo nasze lat dwudziestych minionego stulecia śmiało zaznaczyło swoją tożsamość na tej ziemi.
Świadectwem tego było wybudowanie opisywanej wcześniej w artykule „Kolumna Najświętszego Serca Pana Jezusa – plac kościelny w Lututowie.”, kolumny Najświętszego Serca Pana Jezusa na placu kościelnym w osi głównego wejścia do kościoła, pomników budowanych na terenach naszej Ojczyzny dla uczczenia odzyskania niepodległości w duchu słowa: „Nic stosowniejszego nie mogliście podjąć celem naprawienia zła naszych czasów, jak ulegając zachętom papieskim ojczyznę Waszą poświęcić Najświętszemu Sercu Jezusowemu i Jego kult święty w narodzie rozszerzać coraz więcej i więcej”, wyrażonego w liście papieża Benedykta XV.
Bohaterstwo ludzi walczących o niepodległość naszej Ojczyzny podkreślone zostało na naszym terenie wybudowaniem solidnego pomnika Józefa Piłsudskiego, konstrukcji murowanej w południowej pierzei rynku lututowskiego (któremu szczególną uwagę poświęcimy w kolejnym artykule). Pamiętajmy, to wszystko miało miejsce 57 lat po heroicznej lecz nierównej walce powstańców, kosynierów polskich w bitwie pod Koziołkiem w okresie Powstania Styczniowego w dniu 15 czerwca 1863 roku. Oni posiadali silną wiarę w nastanie wolnej, niepodległej Ojczyzny. Wiarę, która przejawiana była ich postawą i ludzi czasów walki o utrzymanie niepodległości.
Jednak kolejne lata okresu zniewolenia, czasu okupacji przez wojska hitlerowskie naszej Ojczyzny, spowodowało utratę symboli naszej wiary, odwagi i patriotyzmu. Fanatyczna walka Niemiec hitlerowskich z naszymi symbolami i wartościami narodowymi doprowadza na początku lat 40-tych ubiegłego stulecia trwałą utratę tych pomników na naszym terenie, kolumny Najświętszego Serca Pana Jezusa i pomnika Józefa Piłsudskiego.
Marek Zgadzaj
Wersja elektroniczna gazety
