Jak co roku tradycyjnie 1 listopada 216 r. odbyło się kolejne tym razem VIII Nabożeństwo Ekumeniczne na kępińskich cmentarzach zaprosiło Stowarzyszenie Socjum Kępno i Okolice. Nabożeństwo zrealizowano dzięki dotacji Urzędu Miasta i Gminy Kępno.
Kilka dni wcześniej odbyła się akcja sprzątania cmentarza przed Nabożeństwem Ekumenicznym. Początek nabożeństwa za cmentarzu Ewangelicko Augsburskim w Kępnie w półmroku blasku złożonych zniczy pamięci godz. 18:00 przed grobowcem von Borcke. Mszę odprawili Pastor Krzysztof Cieślar i ks. Andrzej Kmieciak, a uświetniły śpiewem i wierszem siostry Renata i Maria Jeziorne. Najpierw zebrani usłyszeli piosenkę z repertuar Edyty Geppert – Zamiast; („Nie chcę się skarżyć na swój los ,choć wiem, jak będzie jutro rano, tyle powiedzieć chciałam ci Zamiast… pacierza na dobranoc”.) Kolejna piosenka to „Strumień”.
Słowo od Socjum czytał p. Jarecki i kolejne czytanie prezes Stowarzyszenia Socjum Kępno i Okolice Patrycja Karwan – Makosch. W słowie do zebranych ludzi różnych wyznań pastor K. Cieślar mówił – Jakby wyznaczając kierunek naszej wiary, która musi polegać na słowach relacjach, ale która nie widzi tego co przed nią zakryte. Na szczęście mamy relacje tych, którzy widzieli apostołów, proroków również tego, który spisał wielką wizję. Widziałem wielki tłum przed Bogiem i tronem Baranka. Widziałem tłum odziany w szaty białe będące symbolem czystości, doskonałości, tłum, który trzyma w rękach palmy będące symbolem zwycięstwa, tryumfu, tłum ludzi szczęśliwych.(…) Jeżeli tamci ludzie mają białe szaty czystości, my wiemy, że tutaj nasze błędne decyzje, nasze błędy w jakiś sposób nas obciążają i wreszcie jeśli tam mają ten znak zwycięstwa, to wiemy, że często tu na ziemi człowiek czuje się przegrany z różnego powodu. Myślę, że im bardziej przeżywany tę odwrotność tę smutną rzeczywistość Ziemi tym bardziej byśmy chcieli widzieć coś konkretnego tak jak napisano w tej wizji i tego chyba tez szukamy.
Odczytano wiersz Barbary Anny Leszczyńskiej – To co po nas zostanie…
Wracając w zadumie z cmentarza
warto ożywić dawne wspomnienia
by zmieniły nasz tryb codzienności.
Odłożyć na bok plany,
wygórowane ambicje i złości.
Z pokorą uznać, że wszystko ma swój czas,
że wszystko na świecie ma swoją porę –
ludzkie życie i śmierć, radość o poranku
i niespodziewany smutek wieczorem.
W te nostalgiczne, listopadowe dni
zadajmy sobie tylko jedno pytanie,
czy warto tak gnać przez życie
wciąż kierując się bytu staraniem.
Czy zamiast dóbr doczesnych –
gdy skończymy ziemskie pielgrzymowanie –
nie lepiej pozostawić po sobie,
ciepło uśmiechu, życzliwość i dobrą pamięć.
Ks. Andrzej Kmieciak odmówił modlitwę. Dobry Ojcze. Chleb życia, który z nieba zstąpił spraw abyśmy mieli w sobie życie wieczne, powstali z martwych.(…).
Uczestnicząc w nabożeństwie ekumenicznym chcemy pokazać, że pomimo różnic mamy wspólnego Boga i jesteśmy ochrzczeni tym samym chrztem. Poprzez nabożeństwa ekumeniczne stajemy się jednością w wierze.
Na zakończenie nabożeństwa zebrani udali się na katolicki cmentarz do kaplicy alejką mijając oświetlony blaskiem zniczy krzyż, pomnik, pośród oświetlonych grobów bliskich i znajomych. W kaplicy zebranych pieśnią o ufności witał zespół instrumentalno – wokalny działający przy Parafii św. Marcina w Kępnie pod egidą ks. Andrzeja, przy współpracy ks. Krzysztofa, D. Leśniarka, chórku pań, młodzieży i dzieci.
Po kilku pieśniach niespodzianka piękna i wzruszająca – każdy z zebranych mógł wymienić swoich bliskich, którzy odeszli do Pana i polecić ich modlitwie. Po każdych wymieniankach zespół wraz z zebranymi śpiewał „Wiecznie odpoczywanie Racz im dać Panie”. Wielu z zebranych ze łzami w oczach polecało modlitwie bliskich, których pamięć jest wiecznie żywa. Modlono się za poległych, pomordowanych i wszystkich nie wymienionych, którzy spoczywają na różnych cmentarzach. Na zakończenie pastor K. Cieślar i ks. A. Kmieciak udzielili zebranym błogosławieństwa.
Nabożeństwo ekumeniczne odprawiane jest wspólnie między chrześcijanami różnych wyznań. Celem nabożeństwa (przy zachowaniu teologicznego i konfesyjnego zróżnicowania) jest, przez wspólną modlitwę, czytanie Pisma Świętego i śpiew, upraszanie Boga, Ducha Świętego o udzielenie łask potrzebnych do przywrócenia jedności chrześcijan w jednym widzialnym Kościele Jezusa Chrystusa. Nabożeństwo takie daje wiernym również okazję do wzajemnego poznania się oraz do przezwyciężania uprzedzeń i niezrozumienia.
Panie Boże dziękuję Ci za Życie jakie mi dajesz. Prosimy Cię o błogosławieństwo.
Za odprawienie nabożeństwa, za udział, modlitwy dziękowała prezes stowarzyszenia. Nabożeństwo zakończono pieśnią „ W cieniu Twoich rąk” w wykonaniu zespołu instrumentalno -wokalnego.
Wielu uczestników nabożeństwa udało się na groby bliskich i znajomych.
MaŁa
Wersja elektroniczna gazety
