Ważne informacje dla rodziców o wynikach naszych wieruszowskich szkół na egzaminach zewnętrznych w 2013

Share this...

Facebook

Google

Twitter

Linkedin

Ważne informacje dla rodziców o wynikach naszych wieruszowskich szkół na egzaminach zewnętrznych w 2013 roku. Szkoły podstawowe Gminy Wieruszów

 Ocenianie zewnętrzne, czyli system egzaminów zewnętrznych jest jednym z zasadniczych weryfikatorów efektywności i sprawności pracy dydaktycznej każdej szkoły. Jest tak dlatego, że wyniki egzaminów zewnętrznych niosą ze sobą ogrom istotnych informacji pomocnych w opisaniu pracy konkretnej szkoły, nauczycieli, efektywności stosowanych metod dydaktycznych oraz indywidualnych osiągnięć uczniów w nauce. Mówiąc krótko, wyniki te pokazują, jak działa cały system dydaktyczno-wychowawczy danej szkoły i jak jest przygotowany uczeń do następnego etapu kształcenia.

Pierwszym egzaminem zewnętrznym jest sprawdzian po klasie szóstej szkoły podstawowej. Głównym celem tego sprawdzianu jest przede wszystkim zbadanie, w jakim stopniu uczniowie kończący szóstą klasę szkoły podstawowej opanowali umiejętności (czytania, pisania, rozumowania, korzystania z informacji, wykorzystywania wiedzy w praktyce) opisane w standardach wymagań egzaminacyjnych i jak są przygotowani do dalszej edukacji w gimnazjum. Cechami charakterystycznymi tego egzaminu są: obiektywizm, powszechność, obowiązkowość, jednolitość i nie ma możliwości jego niezdania. Jedyną niewiadomą jest poziom zdania (wynik punktowy), zarówno wyniki uzyskane przez poszczególnych uczniów, jak i średni wynik szkoły.

Jego cechą podstawową jest to, że ma on charakter diagnozujący – pokazujący mocne i słabe strony ucznia oraz szkoły. Reasumując, sprawdzian jest podsumowaniem pracy uczniów, szkoły i nauczycieli, a wynikająca z niego wiedza powinna być podstawą w doskonaleniu jakości pracy szkoły.

W powiecie wieruszowskim mamy 28 szkół podstawowych (ocenianych było 27 szkół), z czego 5 szkół podstawowych podlegających pod Gminę Wieruszów.

Średnie wyniki szkół w 2013 r. przedstawiają się następująco:

• Gmina Wieruszów – śr. 23,79 pkt;
• Powiat Wieruszów – śr. 23,42 pkt (ocenianych 27 szkół);
• woj. łódzkie – śr. 23,99 pkt;
• średnia krajowa – 24,03 pkt.  

Jak przedstawiają się średnie i miejsca szkół w poszczególnych latach, pokazuje poniższa tabela.

Tab. 1. Średnie wyniki szkół podstawowych podległych pod Gminę Wieruszów na sprawdzianie w 2013 r. (dodatkowo w nawiasach podałem wyniki i miejsca w gminie i powiecie w 2012, 2011 i 2010 r.)

Przedstawiony w tej tabelce średni wynik szkoły i miejsce w gminie czy powiecie mało nam jeszcze mówi. Dopiero porównanie średniego wyniku poszczególnej szkoły z danego roku i z lat poprzednich z wynikami innych szkół w Polsce pokaże nam, jak na tle kraju wypada nasza szkoła. Jest to możliwe dzięki skalom staninowym średnich wyników szkół, ogłaszanych co roku przez Centralną Komisję Egzaminacyjną oraz OKE.

Na podstawie tych tabel możemy powiedzieć, że w 2013 r.:

1.    Szkoła Podstawowa w Pieczyskach ze swoją średnią – 26,29 pkt znalazła się w 7 przedziale skali staninowej (stanin wysoki), a to oznacza, że 12% szkół w Polsce ma wyniki podobne, tylko 11% szkół ma wyniki wyższe i aż 77% szkół w Polsce ma wyniki niższe od tej szkoły.

W imieniu swoim oraz rodziców uczniów Szkoły Podstawowej w Pieczyskach wyrażam słowa uznania dla Grona Pedagogicznego, Pani Dyrektor i wszystkich pracowników – jesteście po prostu wspaniali!!! Wiem, jak wiele wysiłku trzeba włożyć, by uczciwie (bez dodatkowych prywatnych korepetycji) uczniowie mogli taki wynik osiągnąć, a Wy go potwierdzacie co roku. Myślę, że możecie być dumni z siebie i z efektów swojej pracy. Wasi uczniowie nie będą mieli problemów w gimnazjum. Kilka razy byłem w tej Szkole i jestem pełen podziwu dla Waszej pełnej poświęcenia pracy.

2.    Szkoła Podstawowa w Wyszanowie, uzyskując 25,73 pkt, znalazła się w 6 przedziale skali staninowej (stanin wyżej średni), co należy rozumieć, że: 17% szkół w kraju ma wyniki podobne, tylko 23% szkół ma wyniki wyższe i aż 60% szkół ma wyniki niższe od tej szkoły.

Analizując wyniki tej szkoły w latach 2010–2013, zdecydowanie można stwierdzić, że właściwa diagnoza, trafne zastosowanie efektywnych metod dydaktycznych i pełna poświecenia praca przynoszą zaskakujące rezultaty. Z całą odpowiedzialnością mogę dziś powiedzieć, że potwierdziliście trwałe wejście na drogę wzrostu, bo już w 2012 r. widać było postęp, a w tym roku był on jeszcze większy. Wszystkim pracownikom tej szkoły należą się podziękowania. Myślę, że rodzice powinni być Wam wdzięczni, bo na taką wdzięczność zasługujecie.

3.    Szkoła Podstawowa nr 1 im. Janusza Korczaka, uzyskując 22,87 pkt, znalazła się w 5 przedziale skali staninowej (stanin średni), tym samym 20% szkół w Polsce uzyskało podobne wyniki, 40% szkół w Polsce uzyskało wyniki niższe i 40% szkół w Polsce uzyskało wyniki wyższe.

Szkoła ta zrobiła jeden krok wstecz w porównaniu z latami poprzednimi i znajduje się równo w środku stawki szkół podstawowych w kraju, gminie i powiecie. Mówiąc bardzo krótko – jest średnio. Ostatnio miałem przyjemność rozmawiać z nową Panią Dyrektor. Przekonany jestem, że szkoła zacznie piąć się w górę, bo imię Janusza Korczaka zobowiązuje.

4.    Zdecydowanie niższe wyniki uzyskały: Szkoła Podstawowa nr 2 w Zespole Szkół Nr 2, uzyskując 21,69 pkt, i Szkoła Podstawowa w Teklinowie, uzyskując 22,33 pkt. Szkoły te znalazły się w 4 przedziale skali staninowej (stanin niżej średni), co należy rozumieć, że: 17% szkół w Polsce uzyskało podobne wyniki, tylko 23% szkół w Polsce uzyskało wyniki niższe i aż 60% szkół w Polsce uzyskało wyniki wyższe od tych szkół.

Szkoła podstawowa w Teklinowie, w porównaniu z rokiem ubiegłym, spadła aż o 2 staniny. Jest to niepokojące zjawisko. Potrzebna jest tu głęboka analiza zaistniałej sytuacji, by proces „opadania w dół” nie stał się tendencją stałą.

Odwrotny krok, w pozytywną stronę, zrobiła Szkoła Podstawowa nr 2 w Zespole Szkół Nr 2. Jeżeli ta wzrostowa tendencja potwierdzi się w następnych latach, to będzie oznaczało, że wreszcie, po 5 latach osiągania niskich wyników ze sprawdzianów (w 2012r. tylko 4% szkół w Polsce miało wynik niższy od tej szkoły) , szkoła trafnie zdiagnozowała przyczyny swoich niepowodzeń i wdrożyła skuteczny system poprawy efektywności kształcenia. Jeżeli natomiast wynik ten osiągnięto z powodu tego, że część dzieci chodzi na korepetycje i rodzice podwójnie płacą za edukację swoich dzieci, to pociecha marna.

Dużo lepszym (sprawiedliwszym) wskaźnikiem do oceny pracy szkół niż średni wynik jest edukacyjna wartość dodana (EWD). Edukacyjna wartość dodana to taki sposób komunikowania wyników egzaminacyjnych, który uwzględnia potencjał uczniów mierzony egzaminem zewnętrznym na zakończenie poprzedniego etapu kształcenia. Wskaźniki EWD są obliczane obecnie tylko dla szkół gimnazjalnych oraz dla liceów ogólnokształcących i techników. Pierwsza publikacja wskaźników EWD dla szkół podstawowych przewidziana jest w 2014 r. w oparciu o pomiar umiejętności trzecioklasistów przeprowadzony w maju 2011 r. w ramach projektu OBUT – Ogólnopolskie Badanie Umiejętności Trzecioklasistów. Do tego czasu o poziomie osiągnięć absolwentów szkół podstawowych możemy zatem wnioskować na podstawie średnich wyników egzaminacyjnych oraz śledzenia zmian w czasie.

Bardzo ważną (według mnie najważniejszą) tabelą dla rodziców, ale i dla szkoły, organów prowadzących i nadzorujących jest skala staninowa średnich wyników uczniów szkół podstawowych na dany rok. Krajowa skala staninowa wyników uczniowskich pozwala określić pozycję wyniku ucznia na tle wszystkich uczniów w kraju, którzy na sprawdzianie w danym roku rozwiązywali zadania zestawu standardowego. Przypomnę rodzicom, że każdy uczeń otrzymuje wystawione przez OKE zaświadczenie o szczegółowych wynikach sprawdzianu oraz średni wynik. Uczeń lub jego rodzice (prawni opiekunowie) zaświadczenie o wynikach sprawdzianu otrzymują w szkole.

Obowiązkowo trzeba te wyniki przeanalizować, by zobaczyć, gdzie znajduje się nasze dziecko na tle innych dzieci w Polsce, z czym ma kłopoty i jakie działania naprawcze należałoby wdrożyć. Prześledźmy, jak określić miejsce naszego dziecka na tle innych dzieci w Polsce.

Na podstawie poniższej tabeli, znając średni wynik naszego dziecka w danym roku, możemy określamy, w jakim staninie jego wynik się znajduje.          

Tab. 2. Skala staninowa średnich wyników uczniów szkół podstawowych w latach 2010–2013.

Następnie, wykorzystując ogólną tabelę staninową wraz z komentarzem, możemy określić: jaki procent uczniów w Polsce jest na tym samym poziomie, jaki na wyższym, a jaki na niższym.

Tab. 3. Ogólna skala staninowa wraz z komentarzem.

Przykład: uczeń w 2013 r. uzyskał wynik na sprawdzianie 14 pkt. Zgodnie z krajową skalą staninową średnich wyników uczniów za 2013 r. (tab. 1), uczeń ten znalazł się w 3 staninie – niskim (przedział punktowy w tym staninie wynosi 13–16 pkt, a uczeń miał 14 pkt). Następnie odszukujemy w tabeli drugiej stanin 3 – niski i dowiadujemy się, że: 12% zdających uczniów w Polsce uzyskało podobny wynik, 11% zdających uzyskało wynik niższy, a 77% uczniów w kraju osiągnęło wyniki wyższe od tego ucznia. Ten uczeń może mieć problemy w gimnazjum.

UWAGA RODZICE!!! Jeżeli uczeń osiągnął wynik w 1, 2 lub 3 staninie skali opracowanej dla interpretacji wyniku uczniowskiego – czyli niski, to z bardzo dużym prawdopodobieństwem możemy powiedzieć (to pokazują analizy i badania), że osiągnięcie sukcesu edukacyjnego w gimnazjum i w dalszej edukacji będzie bardzo trudne i złożone. Jak pokazuje praktyka dydaktyczna, zaniedbania ze szkoły podstawowej jest szalenie trudno nadrobić w następnym etapie kształcenia. Dlatego należy szybko podjąć efektywne działania naprawcze i bardzo starannie przeanalizować przyczyny tak słabego wyniku.     

Organ prowadzący obowiązkowo powinien przeanalizować, jaki jest procent uczniów w pierwszych 3 staninach. Jeżeli ten procent będzie duży, to szkoła marnie pracuje, a segregacja uczniów idzie w najlepsze.

Jeszcze inne informacje możemy zdobyć, przyglądając się wynikom poszczególnych uczniów wykonujących konkretne zadania lub czynności. Dzieje się tak dlatego, że można je łatwo powiązać z określonymi działaniami dydaktyczno-wychowawczymi, konkretnymi przedmiotami i nauczycielami w szkole. Wtedy jak na dłoni widać, które elementy w pracy dydaktycznej szkoły są zadowalające, a które należałoby poprawić; co uczeń opanował dobrze, a czego nie umie i dlaczego, ale to już zadanie dla każdej szkoły. Bez tej szczegółowej analizy oraz właściwej diagnozy sukcesów i porażek, wynikających z tej analizy, trudno będzie w następnym roku uzyskać szkole lepszy wynik.

Mam nadzieję, że niniejsza informacja, poruszająca najważniejsze elementy oceny pracy naszych gminnych szkół podstawowych, wzbogaci wiedzę wszystkich zainteresowanych poziomem osiągnięć naszych szóstoklasistów. Jednocześnie przyniesie ona wiele pozytywnych przemyśleń, trafnych diagnoz i właściwych decyzji dydaktyczno-wychowawczych, bez których nie będzie sukcesów indywidualnych i zbiorowych w naszej wieruszowskiej społeczności.

Podam jeszcze jedną informację, ponieważ niektóre szkoły „tłumaczyły i nadal tłumaczą” swoje niepowodzenia edukacyjne wszelką dysfunkcyjnością uczniów.

Porównanie wyników uczniów szkół podstawowych bez dysfunkcji i uczniów z dysleksją rozwojową (czyli uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się) ze sprawdzianu w 2010, 2011, 2012 i 2013 r.

Zgodnie z polskimi oraz międzynarodowymi badaniami 10% uczniów z dysleksją rozwojową w populacji należy traktować jako normę w naszych szkołach. Często są to uczniowie osiągający bardzo dobre wyniki w nauce. Drugą grupą są uczniowie niedowidzący i niewidomi, uczniowie niedosłyszący i niesłyszący oraz uczniowie z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim. Oni piszą oddzielne testy i są one oceniane wg innych kryteriów. Ich średnie nigdy nie były i nie są wliczane do średniej z egzaminów zewnętrznych szkoły.

Uczniowie szkół podstawowych z dysleksją rozwojową (czyli uczniowie ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się) zawsze rozwiązują ten sam test co uczniowie bez dysfunkcji, czyli test w wersji standardowej (S-1-112). Jedyna różnica polegała na tym, że na podstawie zaleceń poradni psychologiczno-pedagogicznej czas rozwiązywania przez uczniów zadań może być wydłużony o 30 minut. Przeanalizujmy kolejne lata.

W 2011 r. uczniowie szkół podstawowych bez dysfunkcji uzyskali wynik 25,27 pkt, zaś uczniowie z dysleksją rozwojową (czyli uczniowie ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się) uzyskali wynik 25,26 pkt. Podobnie różnice były w 2010 r.

W 2012 r. średni wynik uczniów z dysleksją jest porównywalny ze średnim wynikiem uczniów bez dysfunkcji (różnica na korzyść uczniów z dysleksją 0,09 pkt nie jest znacząca). Możemy więc mówić o porównywalnych wynikach.

W 2013 r. średni wynik uczniów z dysleksją jest nieco niższy i wynosi 23,21 pkt. Średni wynik uczniów bez dysfunkcji wynosi 23,98 pkt. Stwierdzić należy, że w zakresie trzech lat, podczas których sprawdzano umiejętności dyslektyków, ich wyniki w tym roku są niższe (szczególnie widoczna jest różnica w obszarze „czytanie”), natomiast nieznacznie wyższą punktację uczniowie dyslektyczni uzyskali w obszarze „pisanie” oraz „korzystanie z informacji”.

Wniosek. Uczniowie szkół podstawowych z dysleksją rozwojową w 2010, 2011 i 2012 r. uzyskiwali podobne wyniki do ich rówieśników bez dysleksji. W 2013 r. uczniowie z dysleksją uzyskali nieco niższy wynik. Różnicę między uczniami z dysleksją oraz bez tej dysfunkcji w 2013r. widać szczególnie w obszarze „czytanie”, natomiast nieznacznie wyższą punktację uczniowie dyslektyczni uzyskali w obszarze „pisanie” oraz „korzystanie z informacji”.

dr inż. Henryk Ogorzelski