Niewielu z nas ma możliwość świętowania jubileuszu 100 lat...

Pierwsze kroki z okazji jubileuszu jubilatka w sobotę 7 maja br. w otoczeniu rodziny skierowała do miejscowego kościoła p.w. św. Marii Magdaleny, gdzie ks. kanonik Przemysław Niezgódka sprawował mszę świętą z okazji

jubileuszu 100. rocznicy urodzin mieszkanki Mieleszyna p. Teodory Wala.

W homilii celebrans podkreślił – Niewielu z nas ma możliwość świętowania jubileuszu 100 lat. Dla innych jest nie do osiągnięcia. Droga życiowa seniorki była długa i zapewne usłana różami, ale też i trudne chwile jubilatka musiała pokonać w swoim życiu. Jej życie to bogaty bagaż doświadczeń, mądrości życiowych, doświadczeń wspaniałych niezapomnianych chwil. Jan Paweł II często spotykał się z ludźmi starszymi wtedy mówił, że ludzi trzeciego wieku należy czcić, pomagać im, doceniać ich obecność i zalety. Życie drogiej jubilatki jest piękne i niepowtarzalne. Rozpoczęło się w Niemczech, gdzie przyszła na świat. Pamiętam jak dokładnie opowiadała o swoim młodym życiu. Półtora roku temu jubilatkę odwiedził biskup Stanisław Napierała, wtedy opowiadała o swoim życiu, jak kupili gospodarstwo, zbudowali dom. Tu mają swoje korzenie. Byliśmy pod wrażeniem, że pani Teodora opowiadała używając dat. Jubilatce życzymy jeszcze długiego życia. Dziękujemy dzisiaj Panu Bogu za to, że są tacy ludzie, którzy nam pokazują jedność w małych nieznaczących rzeczach i radość z małych rzeczy. Dobre uczynki zawsze idą w świat, a wykonywane z ogromnym sercem i dążące do doskonałości są małymi promieniami światła rozpromieniającymi drogi życia. Jubilatka doczekała się dwoje dzieci, syna i córki, wnuków i prawnuków. W jej życiu były momenty cierpienia i bólu. Najpierw śmierć męża Józefa, potem syna. W tym wszystkim najpiękniejsze jest to świadectwo, które widzę tam, bo jestem tam co miesiąc. Nikt z rodziny nie wyobraża sobie, żeby babci nie było. To przepiękne, w tym domu można doświadczyć tego, co to jest prawdziwa miłość. I to, że babcia musi być. Babcia przez większość czasu ma różaniec w ręce. To jest obecność tej jedności. W tej rodzinie każdy jak jeden mąż jest przy babci. Zwyczajne proste rzeczy pomagają wspólnie i pięknie żyć. Tak się układa życie, że trzeba służyć sercem miłością i dobrocią wobec tych, którzy potrzebują pomocy. Docenić ich zalety. Jest jedna rzecz, której z rąk babcia nie wypuszcza i przesuwa ciągle paciorki różańca. Różaniec zna wiele prawd. Modlitwa, doświadczenie obecność Pana Jezusa to jest to czym babcia żyje. Możemy właśnie drugiemu człowiekowi dać modlitwę, która chroni przed niejedną sprawą, niejedną rzeczą. Dziękujemy jej za to życie jakże proste ale jakże wspaniałe. Dzisiaj jak mówi poeta zbliża się jesień życia trzeba umieć przyjąć to wszystko. To jest trudne. Pan Bóg przeznaczył jej życie długie. Na pewno mimo ograniczeń swojego wieku ceni sobie życie umie się nim cieszyć, o czym świadczy uśmiech na jej twarzy. Dziękuję jej za wszystko, dziękujemy Bogu za przykład jej życia, bo to co miała dała bliskim zwłaszcza swoja modlitwę i swoje cierpienie – mówił ks. Przemysław Niezgódka

W Homilii często odnosił się do „Listu Ojca Świętego Jana Pawła II – Do moich Braci i Sióstr – ludzi w podeszłym wieku! Homilie zakończył modlitwą z w/w listu.

Jest to modlitwa chrześcijańskiej nadziei, która w niczym nie umniejsza radości obecnej chwili, a przyszłość zawierza opiece Bożej dobroci.

Iube me venire ad te: jest to najgłębsze pragnienie ludzkiego serca, nawet wówczas, gdy człowiek nie jest tego świadomy. Pozwól, o Panie życia, abyśmy to sobie wyraźnie uświadomili i umieli cieszyć się każdym etapem naszego życia jako darem niosącym bogate obietnice na przyszłość.

Spraw, byśmy z miłością przyjmowali Twoją wolę, zawierzając się każdego dnia Twoim miłosiernym dłoniom. Gdy zaś nadejdzie chwila ostatecznego «przejścia», pozwól, abyśmy umieli ją powitać z pokojem w sercu, nie żałując niczego, co przyjdzie nam porzucić. Kiedy bowiem po długim poszukiwaniu spotkamy Ciebie, odnajdziemy też wszystkie prawdziwe wartości, jakich zaznaliśmy na ziemi, a także tych, którzy poprzedzili nas w znaku wiary i nadziei. Maryjo, Matko ludzkości pielgrzymującej, módl się za nami «teraz i w godzinie śmierci naszej». Spraw, byśmy byli zawsze blisko Jezusa, Twojego umiłowanego Syna, a naszego Brata, Pana życia i chwały. Amen!

Po mszy jubilatce zaśpiewano znany utwór „Życzymy Życzymy…”

Jubilatka Teodora Wola ukończyła sto lat. Państwo Józef I Teodora Wola ślub brali w kościele w Mieleszynie mieli czworo dzieci. Pierwszych dwoje zmarło w wieku dziecięcym. W 1939 roku urodził się syn Jan nieco później córka Stanisława. Większość życia jubilatka spędziła w Mieleszynie, gdzie wraz z mężem zakupili działkę, bo wcześniej mieszkali na „lokatornym”. Pobudowali dom, oborę. Państwo Wolowie pracowali wspólnie w gospodarstwie. Mąż Józef był ranny w czasie wojny (7 odłamków utkwiło w nodze z czego 2 usunięto). Po śmierci męża Pani Teodora mieszkała jakiś czas sama, ale potem z babcią zamieszkała wnuczka i tak razem mieszkają już 24 lata. Kolejna tragedia w życiu p. Teodory to śmierć syna Jana. Córka Stanisława po założeniu rodziny przeniosła się do Mieleszynka. Dom w którym mieszka p. Teodora odziedziczył syn Stanisławy Krzysiu z żoną Anią, babcia Teodora postanowiła zostać w miejscu, gdzie z mężem zapuścili korzenie. Pani Teodora jest podopieczną ZIW RP, a kombatantem był jej mąż Józef. Pani Teodora mając 96 lat to jeszcze obiady gotowała. Po udarze podupadła na zdrowiu. Pani Teodora doczekała się 7 wnuków (w tym jedna wnuczka) i 12 prawnuków (5 prawnuków i 7 prawnuczek)

Życzenia już na sali składali wójt i Rada Gminy Bolesławiec, rodzina, przyjaciele i znajomi oraz ZIW RP.

Prezydium Zarządu Okręgowego ZIW RP we Wrocławiu z dniem 5.05.2016 r. nadało Pani Teodorze Wali Krzyż za zasługi dla ZIW RP (podpisał mgr Wojciech Olenderek) ZIW RP Legitymacja nr 188

„Gdy trzeba było – dali wszystkie siły i krew gorącą z żył… Krzyżem Za zasługi dla ZIW RP udekorował podopieczną Przewodniczący Okręgowej Komisji Rewizyjnej ZIW RP we Wrocławiu Alojzy Leśniarek.

Związek Inwalidów Wojennych RP Zarząd Główny z Warszawy wystosował do podopiecznej Kol. Teodory Wala list gratulacyjny z życzeniami z okazji 100 rocznicy urodzin. Szanowna Jubilatko. Jubileusz to ważny dzień w życiu każdego człowieka. To czas spojrzenia wstecz i czas podsumowań ubiegłych lat. To chwila zadumy i refleksji nad tym co udało się osiągnąć, zrealizować i nad tym do czego jeszcze człowiek dąży. Jestem pełen uznania dla życiowego doświadczenia i siły ducha Koleżanki. W uroczystym dniu pięknego Jubileuszu 100.rocznicy urodzin mam zaszczyt i przyjemność – w imieniu całej społeczności inwalidów wojennych – przekazać Szanownej Koleżance serdeczne życzenia kolejnych lat przeżytych w dobrym zdrowiu, pogodzie ducha i miłości najbliższych oraz życzliwości przyjaciół, do których proszę zaliczyć również kierownictwo Zarządu Głównego Związku Inwalidów Wojennych RP. Z wyrazami szacunku –(podpisano) Prezes Związku Inwalidów Wojennych RP dr inż. Marian Kazubski.

Kolejny list z życzeniami od Związku Inwalidów RP Zarząd Okręgu we Wrocławiu.

Szanowna Pani Teodora Wala Członkini Związku Inwalidów Wojennych RP Mieleszyn. Szanowna Jubilatko. Proszę przyjąć od członków Związku Inwalidów Wojennych RP z Dolnego Śląska wyrazy najgłębszego szacunku oraz najpiękniejsze życzenia. Jest Pani jedna z nielicznych osób, które miały szczęście dożyć tak pięknego wieku. Ma Pani za sobą wiele pięknych, ale i trudnych dni. Przeżyła Pani chwile szczęścia, ale na pewno nie zabrakło i chwil goryczy. Tych pięknych chwil było niewątpliwie znacznie więcej i to właśnie one pozwoliły osiągnąć Pani ten piękny wiek. Ma Pani wokół siebie wiele życzliwych osób, które często o Pani myślą i pamiętają. Wśród nich są Koleżanki i Koledzy ze Związku Inwalidów Wojennych RP, którzy życzą Pani jeszcze wielu lat życia w jak najlepszym zdrowiu i w otoczeniu kochających osób. Z wyrazami szacunku i uznania kłaniają się Pani członkowie Związku Inwalidów Wojennych RP z Dolnego Śląska. List podpisał Prezes Zarządu Okręgu – Wojciech Olenderek.

Rodzina zaprosiła na poczęstunek. Były też zdjęcia pamiątkowe. Pamiątkowy tort i życzenia 200 lat.

Do życzeń dołącza się Redakcja Ilustrowanego Tygodnika Powiatowego, życzymy zdrowia, szczęścia, ludzkiej życzliwości, dobroci, miłości bliskich. Niech ten jubileusz milowym okaże się kamieniem na kolejne rodzina, bliscy, znajomi oraz koleżanki koledzy ZIW RP czekać będą z utęsknieniem.

MaŁa