Prezentujemy biogramy wieruszowskich Niezłomnych w opracowaniu Pana Mariusza Dychto i innych.
Olbrych Tadeusz Celestyn (1915-1993) żołnierz kampanii wrześniowej, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych, żołnierz niezłomny, więzień PRL-u.
Urodzony 1 maja 1915 roku w Wieruszowie(powiat wieluński), syn Zygmunta i Władysławy z Zabłockich. Absolwent Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego im. K. Miarki w Tarnowskich Górach(1934). Awansowany 17 IX 1937 na sierż. pchor. rez. Do wybuchu wojny uczył w powiecie pszczyńskim(Wyry, Urlanowice). Zmobilizowany 15 VII 1939 do 25 pp, brał udział w kampanii wrześniowej. Wzięty 21 IX 1939 we Włodzimierzu Wołyńskim do niewoli sowieckiej – zbiegł. Powrócił do domu w końcu października 1939. Czynny w podziemiu niepodległościowym; komendant placówki ZWZ w Wieruszowie. Aresztowany 13 IV 1940 w Wieruszowie przez Niemców, wywieziony najpierw do obozów Radogoszcz i Dachau, następnie KL Mauthausen-Gusen. Odzyskał wolność 5 V 1945, po wkroczeniu wojsk amerykańskich, a lipcu 1945 był już w domu. Wiosną 1946 w Wieruszowie został komendantem SOS, przemianowanej wkrótce na KWP. Aresztowany 6 VIII 1946 wraz ze Stefanem Pietruszką i Antonim Magottem przez Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Wieluniu. Przewieziony do WUBP w Łodzi, gdzie został zwolniony 5 II 1947 w związku z amnestią. Podjął pracę w szkole powszechnej w Wieruszowie. Powtórnie ujęty przez PUBP w Wieluniu 15 VI 1951 i skazany za posiadanie pistoletu na 8 lat więzienia. Był przetrzymywany i szykanowany m.in. w więzieniu w Sieradzu. Zwolniony do domu 1 VIII 1954. Nie mógł otrzymać pracy, miał czworo dzieci. Podczas 10-letniego pobytu w obozach niemieckich i sowieckich nabawił się gruźlicy. Po wyjściu z więzienia był urzędnikiem(referent-najniższy stopień w hierarchii) w Urzędzie Miejskim w Wieruszowie. Później został kierownikiem domu kultury, gdzie prowadził kółka zainteresowań, chór, itp. Wiele czasu poświęcał pracy społecznej. Należał do ZBoWiD(14 XII 1974). Zmarł 8 września 1993 r. w Wieruszowie, pochowany na cmentarzu parafialnym.
Opracowano na podstawie: USC w Wieruszowie; informacji synów – Romualda Olbrycha z Wrocławia, Janusz Olbrycha z Radomia i córki Ewy Wieruszowa; Olejnik; XXXV-lecie ZKN, Częstochowscy podchorążowie: dywizyjne kursy podchorążych rezerwy piechoty w 27 pp w latach 1932-1939. Autor Lech Mastalski:2008
KRAWCZYK TOMASZ (1905–1987), żołnierz niezłomny, więzień PRL-u.
Ur. 26 XI 1905 w Wieruszowie. W latach 1927–1928 odbywał służbę wojskową w 35 pp w Brześciu nad Bugiem, gdzie dosłużył się stopnia kaprala. Po wybuchu wojny należał do Tajnej Organizacji Wojskowej, którą z czasem włączono w struktury Związku Walki Zbrojnej. W organizacji przyjął ps. ,,Czarny”. Tego samego pseudonimu używał w AK, której placówka powstała na terenie Wieruszowa. Po zakończeniu wojny wstąpił w szeregi antykomunistycznego Konspiracyjnego Wojska Polskiego. Skierowany przez organizację do pracy dywersyjnej w MO. Miał za zadanie informowanie o donosach na członków KWP oraz na obywateli, którzy wspierali finansowo organizację. Pełnił stanowisko komendanta posterunku MO w Wieruszowie. Zatrzymany przez UB 21 X 1950. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Łodzi z dnia 15 VI 1951 skazany na karę 7 lat więzienia złagodzoną do 3 lat i 6 miesięcy. Karę pozbawienia wolności odbywał od 21 X 1950 do 13 VII 1953 w Ośrodku Pracy w Sośnicy. Po odbyciu kary pracował jako szewc. Następnie zatrudnił się w handlu jako sprzedawca w sklepie. Uniewinniony 16 XI 1991 postanowieniem Sądu Wojewódzkiego w Sieradzu.
Zmarł 16 I 1987. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Wieruszowie.
Żona Feliksa z domu Świsulska. Nie mieli dzieci.
Opracowano na podstawie wspomnień Janiny Kani. Dokumentacja osobista w posiadaniu rodziny.
Mariusz Dychto
Świsulski Zenon (1923-2004)żołnierz niezłomny, więzień PRL-u
Urodzony 23 września 1923 roku w Wieruszowie. Ukończył siedem klas Szkoły Powszechnej i trzy lata Szkoły Zawodowej. W czasie okupacji został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. W czasie transportu uciekł z pociągu we Wrocławiu. Ponownie złapany w Kluczborku, pracował do końca wojny na kolei jako palacz na parowozie. W lutym 1943 roku podczas pobytu w Wieruszowie zwerbowany do Armii Krajowej. W 1944 roku został zaprzysiężony na łącznika organizacji przez dowódcę Antoniego Magota ps. ,,Stary” i Piotra Nadolnego ps. ,,Żandarm” . Przewoził gazetki i dokumenty do Częstochowy, Wrocławia i Opola. Po wyzwoleniu wrócił do Wieruszowa. Od maja 1945 roku był członkiem grupy o nazwie ,,S.O.S” – Samoobrona Społeczeństwa”, którą to organizację przemianowano w styczniu 1946 roku na KWP – Konspiracyjne Wojsko Polskie. 21 października 1950 roku został aresztowany przez UB i skazany wyrokiem za konspirację od 1945 roku na karę 6 lat więzienia, utratę praw publicznych i obywatelskich, praw honorowych i przepadek mienia. Karę odbywał od 21 października do 13 listopada 1953 roku. Od 21 października 1951 roku do lipca 1951 wieziono go na UB w Wieluniu, następnie do października 1951 roku w więzieniu w Sieradzu. Z więzienia w Sieradzu został przeniesiony do przymusowej pracy w kopalni węgla w Sierszy Wodnej, gdzie pracował do momentu zwolnienia 13 listopada 1953 roku. Po odsiedzeniu kary powrócił do Wieruszowa. W 1954 roku otrzymał pracę w G.S w Podzamczu. Pracował tam do czerwca 1983 roku, a lipcu 1983roku odszedł na emeryturę. 14 lutego 1992 roku został uniewinniony przez Sąd Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. W okresie powojennym od 1958 roku należał do Ochotniczej Straży Pożarnej w Wieruszowie. Za służbę w OSP został odznaczony 24 listopada 1986 roku Brązowym Medalem za zasługi dla pożarnictwa. Poza tym 25 lutego 2001 roku otrzymał dyplom za 50- letnią działalność w OSP oraz podziękowanie od Burmistrza Miasta i Gminy Wieruszów pani Iwony Szkopińskiej. W swojej pracy zawodowej otrzymał 4 lipca 1982 roku Odznakę Zasłużonego Działacza Ruchu Spółdzielczego oraz odznakę ,,Zasłużony Pracownik Handlu”. Zmarł 15 lutego 2004 roku w Wieruszowie.
Opracował Mariusz Dychto na podstawie pisemnej relacji córki Janiny Kani z domu Świsulskiej. Dokumentacja osobista w posiadaniu rodziny.
Nadolny Piotr (1901-1959) żołnierz niezłomny, więzień PRL-u.
Urodzony 21 listopada 1901 roku w Wieruszowie. W latach 1920-1921 służył w stopniu strzelca w Pułku Strzelców Konnych w Kołomyi. W czasie okupacji hitlerowskiej wstąpił do Tajnej Organizacji Wojskowej, której placówka powstała w Wieruszowie. Do organizacji został zwerbowany przez Tadeusza Olbrycha. Po włączeniu wieruszowskiej struktury TOW do Związku Walki Zbrojnej, był członkiem tej organizacji, używał pseudonimu ,, Żandarm”. 14 listopada 1942 roku ZWZ został przekształcony w Armię Krajową. W nowej organizacji pełnił funkcję zastępcy dowódcy wieruszowskiej komórki AK, gdzie oprócz typowych działań konspiracyjnych, zajmował się również werbowaniem nowych członków od których przyjmował przysięgi. Od maja 1945 roku był skarbnikiem organizacji ,,SOS – Samoobrona Społeczeństwa, która w 1946 roku weszła w struktury Konspiracyjnego Wojska Polskiego. W KWP służył w stopniu kaprala. Do czasu aresztowania miał warsztat szewski. Zatrzymany 21 października 1950 roku. W areszcie przebywał od 13 listopada 1950 roku do czerwca 1951 roku. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Łodzi został skazany na karę łączną 7 lat więzienia, utratę praw publicznych i honorowych na okres 2 lat i przepadek całego mienia. Karę pozbawienia wolności odbywał od 21 października 1950 roku do listopada 1954 roku w obozie karnym OPW w Jelczu. Po wyjściu z więzienia pracował jako szewc. Do śmierci pełnił również funkcję naczelnika OSP w Wieruszowie. Zmarł 26 stycznia 1959 roku.
Opracował Mariusz Dychto w oparciu o pisemną relację Janiny Kani. Dokumentacja osobista w posiadaniu rodziny.
Magott Antoni (1906-1975)
„Szmaja”, „Stary”
członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, OSP, mistrz sztuki szewskiej, żołnierz 83 pp. w Kobryniu i 27 pp. w Częstochowie, dowódca drużyny, Placówka Wieruszów, Inspektorat Sieradzko-Wieluński AK, po 1945 r. w Konspiracyjnym Wojsku Polskim, zastępca dowódcy placówki w Wieruszowie, Komenda Powiatowa w Wieluniu krypt. „Turbina”
Ur. 28 XII 1906 r. w Wieruszowie, s. Feliksa (cieśli, zm. w 1913 r.) i Jadwigi z d. Grebla. W rodzinie było 9 dzieci. Wykształcenie: od 26 VI 1920 r. podstawowe, z zawodu: od 1924 r. szewc, brakarz. Zam. w Wieruszowie przy ul. Nowej 2 oraz we Wrocławiu, przy ul. F. Nulla 6m2. Przynależność społeczno-polityczna: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, od 1926 r. Ochotnicza Straż Pożarna w Wieruszowie, działacz kulturalno-oświatowy przy Wieruszowskim Klubie Sportowym.
W 1924 r. po ukończeniu praktyk zawodowych wyjechał do m. Sierat w Belgii, gdzie pracował w kopalni węgla. W 1927 r. powrócił do Polski i pracował jako szewc, 27 XI 1927 r. zdał egzaminy mistrzowskie w tym zawodzie.
Wiosną 1928 r. powołany do czynnej służby wojskowej w 83 pp. w Kobryniu, w którym służył do jesieni 1929 r. W okresie 15 V – 15 X 1928 r. odbył kurs w Szkole Podoficerskiej, ukończył w stopniu st. szeregowego. Po ukończeniu służby wojskowej w stopniu kaprala wrócił do pracy jako mistrz szewski.
W 1930 r. ożenił się z Martą Teodozją Czechlowską, c. Antoniego i Joanny z Magottów, z którą miał czworo dzieci: c. Lucjana, ur. 1930 r., s. Ryszard Feliks, ur. 1934 r., Bogdan Aleksy, ur. 1937 r. i c. Joanna Jadwiga, ur. 1940 r.
Latem 1932 r. odbył kilkutygodniowe ćwiczenia wojskowe rezerwy przy 27 pp. w Częstochowie, gdzie został awansowany plutonowym. Do 1935 r. trudnił się nadal szewstwem, a następnie do wybuchu wojny w 1939 r., handlował trzodą chlewną i drobiem. Podczas wojny obronnej 1939 r. nie został zmobilizowany do WP pomimo podejmowanych prób nawiązania łączności z macierzystą jednostką. Od marca 1940 r. zwerbowany do ZWZ przez krewnego (lek. Witalisa Plewińskiego, komendanta Placówki w Wieruszowie). W mieszkaniu dentysty Zabłockiego przy ul. Warszawskiej wraz z Celestynem Olbrychem i Feliksem Magotem w obecności „Leszcza” i „Mietka” złożył przysięgę na wierność organizacji, mianowany dowódcą drużyny, używał ps. Szmaja. Od jesieni 1941 r. podlegał nowo wybranemu komendantowi ks. Karolowi Kościuchowi. Po kilku pierwszych zebraniach ZWZ w Wieruszowie Celestyn Olbrych, Feliks Magot i ks. Karol Kościuch zostali aresztowani przez Niemców i wywiezieni do obozu koncentracyjnego w Dachau. Mimo dekonspiracji do struktur przystąpili m.in.: Tomasz Krawczyk, Piotr Nadolny, Antoni Rossa, Tadeusz Bizuga, Stanisław Olbrych, Franciszek Mika, Zygmunt Rojewski. Organizacja wieruszowska podlegała wówczas strukturom Inspektoratu Sieradzko-Wieluńskiego AK, łączność utrzymywano za pośrednictwem „Leszcza”, a pod koniec okupacji ppor. „Błyskawicy” – Antoniego Pabianiaka.
Wiosną 1940 r. został zatrudniony w niemieckiej firmie, dla której zbierał po wsiach drób i jaja. W końca 1942 r. z zarządzenia Arbeitsamtu wywieziony został do Łodzi, gdzie pracował w warsztatach ślusarskich. Tam po pół roku zachorował na zapalenie płuc, po zwolnieniu z pracy wrócił do Wieruszowa. W końcu 1943 r., zatrudnił się w Centrali Rolniczej w Czastarach, gdzie pracował jako robotnik do końca wojny.
19 I 1945 r., po wkroczeniu Armii Czerwonej do Wieruszowa, wspólnie z Antonim Wypychem z narażeniem życia rozminował most na rzece Prośnie, umożliwiając przejście sowieckich wojsk tyłowych. Dzień później na pierwszym posiedzeniu Komitetu Obywatelskiego Miasta Wieruszowa został wybrany do nowych władz miejskich jako urzędnik aprowizacji, p.o. zastępcy komendanta miejskiej MO. Do czerwca 1945 r., zajmował się aprowizacją w mieście, po czym wyjechał do Biskupic na Śląsku, gdzie objął czasowo funkcję aprowizatora w kopalni węgla „Jadwiga”. Po powrocie ze Śląska trudnił się handlem trzody chlewnej. Jesienią 1945 r. odnowił kontakty z weteranami byłej AK z Wieruszowa i został zwerbowany do organizacji antykomunistycznej Konspiracyjne Wojsko Polskie. Już w styczniu 1946 r. za pośrednictwem Celestyna Olbrychta został zaprzysiężony przez por. „Błyskawicę”, mianowany zastępcą komendanta placówki KWP w Wieruszowie pod ps. Stary. Do jego zadań należało pomoc komendantowi C. Olbrychtowi i planowanie akcji oraz wydawanie rozkazów dla podległych żołnierzy lokalnej placówki konspiracyjnej. W kwietniu 1946 r. wydał rozkaz dla pięcioosobowej sekcji KWP by udali się na koncentrację zorganizowaną w lasach pod Radomskiem, skąd mieli uczestniczyć wspólnie z oddziałem „Błyskawicy” w akcji rozbicia więzienia w Radomsku. W czasie referendum wydał rozkaz Adolfowi Krauzemu i innym żołnierzom KWP by dokonali kilku akcji propagandowo-informacyjnych m.in. na płotach namalowano kilkanaście haseł anty-wyborczych 3xNie. Ponadto utrzymywał kontakty z: ks. Władysławem Frąckiewiczem – proboszczem parafii w Wieruszowie (była tam kryjówka konspiracyjna), komendantem placówki KWP w Lututowie – Władysławem Szyszką i jego zastępcą Antonim Teodorczykiem, aptekarzem Bąkiem, Mazurowską i Zdzisławem Chojnackim – nauczycielem z Lututowa oraz z siatką konspiracyjną placówki w Czastarach. W Okalewie uczestniczył wraz z Piotrem Nadolnym ps. Żandarm na odprawie kierownictwa: por. „Błyskawicy” i kwatermistrza sierż. Jana Małolepszego „Murata”.
Po rozbiciu organizacji KWP w okręgu łódzkim w dn. 5 VIII 1946 r. został aresztowany i wywieziony do WUBP w Łodzi. Zarzucono mu przynależność do nielegalnej organizacji Konspiracyjne Wojsko Polskie w Wieruszowie. W toku śledztwa był poddawany torturom ale nie przyznał się do współpracy z podziemiem antykomunistycznym, ujawnił jedynie swoją okupacyjną przynależność do AK. W połowie listopada 1946 r. został prewencyjnie zwolniony z aresztu i powrócił do Wieruszowa, a następnie wyjechał za pracą na tzw. Ziemie Odzyskane tj. do Wrocławia. Do lutego 1947 r., był zatrudniony w warsztacie elektrycznym u swojego siostrzeńca Stefana Słowikowskiego przy ul. Partyzantów 39. W 1948 r. na prośbę MO w Wieruszowie dokonał rozbrojenia znalezionych w rz. Prośnie dwóch min i bomby lotniczej (w asyście Franciszka Kindlera – funkcjonariusza MO). W czerwcu 1949 r. ponownie wyjechał do Wrocławia i podjął pracę w charakterze starszego brakarza w Centrali Mleczarsko-Jajczarskiej przy ul. Kościuszki nr 131/3. Uzyskał stałe zatrudnienie z zadowalającym wynagrodzeniem gwarantującym utrzymanie rodziny.
6 XI 1950 r. został aresztowany w mieszkaniu we Wrocławiu przy ul. Franciszka Nulla 6 przez Wojskową Prokuraturę Rejonową w Łodzi. Po ośmiu miesiącach śledztwa, w dn. 13, 14 i 15 VI 1951 r., odbył się pokazowy proces przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Łodzi na sesji wyjazdowej w Wieluniu. Oskarżono wówczas 12 członków KWP: Magotta Antoniego, Olbrycha Tadeusza-Celestyna, Krauzego Adolfa, Rzeźnika Józefa, Nadolnego Piotra, Świsulskiego Zenona, Cieślaka Franciszka, Magotta Ryszarda, Maciejewskiego Zygmunta, Krawczyka Tomasza, Olbromskiego Henryka, Marczaka Franciszka. Oskarżeni zostali z art. 86 § 2 KKWP i 4 § 1 Dekretu z 13 VI 1946. A. Magot został uznany winnym m.in.: o przynależności do „nielegalnej organizacji S.O.S [Służba Ochrony Społeczeństwa] przemianowanej następnie na KWP, której celem było dokonanie przemocą zmiany ustroju Państwa Polskiego” oraz nielegalnego posiadania broni i skazany na karę łączną 8 lat więzienia z utratą praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na 2 lata z przepadkiem całego mienia. W latach 1952-1954 występował w rozpracowaniu obiektowym krypt. „Wyłom”, (dot. członków Komendy Powiatowej KWP Wieluń), prowadzonym przez PUBP w Wieluniu, inwigilowany przez agenturę więzienną m.in. informatora o ps. „L. Seweryn”. 28 III 1956 r. został zwolniony warunkowo z więzienia w Sieradzu, na podstawie postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Łodzi z dn. 17 III 1956 r. Tuż po zwolnieniu był czasowo kontrolowany (ze śledzeniem włącznie) przez PUBP w Wieluniu. Wrócił do rodziny chory, upokorzony i zrujnowany psychicznie. Z trudem stawał na nogach. Chciał jak najszybciej podjąć pracę zarobkową bo rodzina przez wiele lat żyła w biedzie. Stawiano mu bariery w zatrudnieniu. Po usilnych poszukiwaniach został gospodarzem klubu sportowego: sprzątał pomieszczenia klubowe, nosił do prania kostiumy sportowców, wyrywał trawę na bieżni stadionu. 15 VI 1957 r. został zatrudniony w Zrzeszeniu Gospodarczym Rzemieślników przy Cechu Rzemiosł Różnych w Wieruszowie jako magazynier, wybrany do Zarządu Cechu. Nadal działał w Ochotniczej Straży Pożarnej. Był członkiem Komitetu Rodzicielskiego Liceum Ogólnokształcącego w Wieruszowie, gdzie uczyła się jego córka. Pracował zawodowo i społecznie.
W latach 1961-1962 podjęty przez SB w Łodzi stałej obserwacji, rozpracowywany jako b. członek KWP w ramach sprawy ewidencyjno-obserwacyjnej o krypt. „Granat” (nr. rej.1805), której celem było „w związku z napiętą sytuacja polityczną” rozeznanie „zapatrywań i ewentualnych zamierzeń wrogiego stosunku do PRL”. Sprawę zaniechano z uwagi na brak potwierdzenia zarzutów o kontynuowaniu wrogiej działalności antypaństwowej. W wyniku stałej inwigilacji przez SB przeszedł zawał serca, a następnie wylew. Został sparaliżowany i stracił na zawsze mowę. Przez cały okres choroby (12 lat) przebywał pod opieką żony, dzieci i wnucząt. 17 X 1975 r. zmarł w Wieruszowie, pochowany na miejskim cmentarzu. 14 II 1992 r., na wniosek córki Joanny, Sąd Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy, sygn. akt C.s.Un.333/91, unieważnił wyrok WSR w Łodzi z dn. 15 VI 1951 r., jako niesłusznie skazujący A. Magotta, w postanowieniu zapisano, iż A. Magott „działał na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego”[1].
Oprac. Joanna Faryś, Ksawery Jasiak
[1]AIPN By 311/114, Sąd Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy, Magott Antoni; AIPN By 52/67, Sąd Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy, Akta w sprawie o uznanie za nieważne wyroku dot. Antoni Magott, skazanego wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Łodzi na sesji wyjazdowej w Wieluniu dn. 15 VI 1951 r.; AIPN Łd 0146/88, WUSW w Kaliszu, Kartoteka zagadnieniowa, k. 1387; AIPN Łd 0081/1, WUSW w Łodzi, Kartoteka ogólnoinformacyjna, k. 1228; AIPN BU 2911/1, MSW w Warszawie, Kartoteka ogólnoinformacyjna, k. 2819; AIPN Ld 030/279, WUSW w Łodzi, t. 4, Kontrrewolucyjna organizacja pod nazwą Konspiracyjne Wojsko Polskie w województwie łódzkim, okres działalności: 1945-1948, opracowanie nr 279, Łódź 1978; AIPN Łd pf 10/287, WUSW w Łodzi, Sprawozdania kwartalne SB KPMO w Wieruszowie za lata 1957-1958; AIPN Łd pf 10/290, WUSW w Łodzi, Sprawozdania kwartalne SB KPMO w Wieruszowie za 1961 r.; AIPN Łd pf 10/333, WUSW w Łodzi, t. 5, Sprawozdania i raporty dotyczące kontroli przeprowadzonych w Wydziale III KWMO w Łodzi i jednostkach terenowych przez Inspektorów ds. Bezpieczeństwa KWMO w Łodzi w latach 1960-1961; AIPN Łd pf 10/350, WUSW w Łodzi, Kontrwywiadowcze charakterystyki powiatu wieruszowskiego opracowane przez SB KPMO w Wieluniu za lata 1952-1963; AIPN Łd pf 10/366, WUSW w Łodzi, Informacje SB KPMO w Wieruszowie dotyczące działalności duchowieństwa katolickiego na terenie powiatu wieruszowskiego za lata 1957-1962 oraz wyborów do Sejmu PRL i rad narodowych za lata 1957-1961; AIPN Łd pf 10/376, WUSW w Łodzi, t. 1-2, Protokoły przesłuchań świadków, plany, meldunki i raporty PUBP w Wieluniu dotyczące działalności podziemia zbrojnego (KWP) w powiecie wieluńskim za lata 1947-1951; AIPN Łd pf 10/627, WUSW w Łodzi, Korespondencja SB KPMO w Wieruszowie z Wydziałem III KWMO w Łodzi dotycząca sytuacji społeczno-politycznej na terenie powiatu wieruszowskiego z lat 1961-1963; AIPN Ld pf 10/420, WUSW w Łodzi, t. 4, Plany, meldunki, informacje, raporty, analizy i sprawozdania SB KPMO w Łasku, Skierniewicach, Piotrkowie Trybunalskim i Wieruszowie dotyczące zabezpieczenia kampanii wyborczej oraz wyborów do Sejmu PRL i rad narodowych za 1961 r.; AIPN Łd pf 12/959, WUSW w Łodzi, t. 1-3, Akta śledztwa przeciwko: Magot Antoni i inni; AIPN Łd pf 13/182, WUSW w Łodzi, Korespondencja SB KPMO w Wieruszowie dotycząca zabezpieczenia kontrwywiadowczego powiatu wieruszowskiego za lata 1968-1969; AIPN Ld 6/1394, WSR w Łodzi, Sr 212/51, Akta w sprawie karnej przeciwko: Magott Antoni i inni; AIPN Łd 011/1421, WUSW w Łodzi, Rozpracowanie obiektowe kryptonim „Wyłom”; AIPN Wr 09/1198, WUSW w Opolu, Faktologia: Nielegalna organizacja Konspiracyjne Wojsko Polskie (KWP) działająca na terenie woj. łódzkiego, kieleckiego, poznańskiego, krakowskiego, dolnośląskiego i śląsko-dąbrowskiego w okresie lato 1945-1946; dowódca: Sojczyński Stanisław, ps. Warszyc; AIPN Wr 024/38, WUSW we Wrocławiu, t. 3, Sprawa agenturalnego rozpracowania kryptonim „Oddział” dot. Szymański Józef i inni; Świadectwo szkolne, nr księgi głównej 195, rok szkolny 1919/1920, Wieruszów, dn. 8 listopada 1921 r., Dyplom Urzędu Starszych Zgromadzenia Szewskiego w Wieruszowie, Wincenty Bryłka i Podstarszy Tomasz Kryś, Księga Mistrzów Zgromadzenia, poz. nr 19 dn. 27 XI 1927 r.; Świadectwo L. 14. Kobryń dn. 15.X.1928 r., Dowództwo 83 Pułku Piechoty, (w zbiorach Joanny Faryś z d. Magott); Dzieje Ochotniczej Straży Pożarnej w Wieruszowie (1882-2007); 75 lat WKS „Prosna” – wyjęte z kart historii, „Ziemia Wieruszowska”, nr specjalny z okazji Dnia Wieruszowa, s. 7; N. Klatka, Tworzenie władzy administracyjnej w Wieruszowie w 1945 roku, „Tygodnik Powiatowy” Wieruszów, 4 II 2009 r.; K. Jasiak, Działalność partyzancka Konspiracyjnego Wojska Polskiego, Wieluń – Opole 2008, s. 231.
Wersja elektroniczna gazety
